Masterchef: Αλέξανδρος Αντωνελάκης - Από τα σκοτάδια στο φως

Ο παίκτης του Μάστερ Σεφ στέλνει το δικό του μήνυμα ως πρώην χρήστης ναρκωτικών εμπνέοντας πολύ κόσμο

Ξεχώρισε από τις οντισιόν του περσινού Masterchef, όταν διηγήθηκε την ιστορία του ως πρώην χρήστης ναρκωτικών. Ο Αλέξανδρος Αντωνελάκης, «καθαρός» εδώ και πολλά χρόνια, έστειλε το δικό του μήνυμα εμπνέοντας και δίνοντας δύναμη σε πολύ κόσμο.

Ξεχώρισε από τις οντισιόν του περσινού Masterchef, όταν διηγήθηκε την ιστορία του ως πρώην χρήστης ναρκωτικών. Ο Αλέξανδρος Αντωνελάκης, «καθαρός» εδώ και πολλά χρόνια, έστειλε το δικό του μήνυμα εμπνέοντας και δίνοντας δύναμη σε πολύ κόσμο.

Συγχρόνως δείχνει το δρόμο σε όλους όσοι παλεύουν ο καθένας με τα δικά του σκοτάδια, στέλνοντας δυνατά το μήνυμα ότι μπορείς να ξαναρχίσεις -και μάλιστα ακόμα πιο δυνατά- από την αρχή! Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε στην Εμμανουέλα Νικολακάκη η οποία φιλοξενείται στο τελευταίου τεύχος του περιοδικού inTOWN.

Πώς ήταν το Masterchef;

Ήταν μία πολύ ωραία, πρωτόγνωρη εμπειρία από κάθε άποψη. Καταρχάς είναι πολύ διαφορετικό να μαγειρεύεις στην κουζίνα που γνωρίζεις, να έχεις το χρόνο σου για να βγάλεις μια ιδέα και να την υλοποιήσεις, κι αλλιώς να έχεις μόνο μία ώρα, ενώ παράλληλα μιλάς στους δημοσιογράφους, περιγράφεις τι κάνεις, αγχώνεσαι με τον ανταγωνισμό γιατί μπορεί να φύγεις κιόλας… Οπότε, ακόμη κι αν είσαι ένας πολύ καλός μάγειρας, ίσως να μην τα καταφέρεις σε μια τέτοια δοκιμασία. Αυτό λοιπόν ήταν κάτι με το οποίο δεν ήμουν εξοικειωμένος, που έπρεπε σιγά σιγά να προσαρμόσω στα μέτρα μου, πράγμα που έγινε με τον καιρό. Υπήρχε και η συμβίωση στο σπίτι, μέναμε μαζί 24 άτομα άγνωστα μεταξύ μας, κάτι που βέβαια εγώ το είχα ξαναζήσει στην κοινότητα του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη… Εντάξει, ήταν διαφορετικό, ωστόσο αρκετά δύσκολο στο πώς θα αντιμετωπίσει ο ένας τα χούγια του άλλου και πώς θα κάνουμε όλοι λίγο πίσω έτσι ώστε να έχουμε μία συμβίωση ομαλή.

Αρχικά δεν ήταν εύκολο, μέχρι να καταλάβει ο ένας τον άλλο τουλάχιστον. Υπήρχαν στιγμές εντάσεων, τριβές, θέματα αναμενόμενα σε μια τέτοιου είδους συγκατοίκηση. Επιπλέον, οι επιστροφές των παλιών, κάτι που δεν γνωρίζαμε και μας ήρθε ξαφνικό, έφεραν μια αναταραχή. Μπαίνεις με 24 άτομα που έχεις δει στα bootcamp, έχεις γνωρίσει και «σκανάρει» κάποιους και ξαφνικά έχεις νέα δεδομένα. Με παίκτες που έχουν την εμπειρία του παιχνιδιού, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανταγωνιστική.

Θεωρείς αδικία το ότι μπήκαν άτομα που ήξεραν το παιχνίδι;

Δεν το είδα τόσο σαν αδικία. Αυτό όμως που είπα ήταν, εντάξει να τους καλοδεχτούμε αλλά να μην τους κάνουμε και τεμενάδες. Εγώ έλεγα στα παιδιά από την αρχή και μπορεί να φαινόμουν κακός: αυτοί ήρθαν εδώ διαβασμένοι, θα σας πάρουν τη θέση, θα μείνουν αυτοί κι εσείς θα φύγετε. Ήρθαμε για να κερδίσουμε, να μην τους αφήσουμε το χώρο, να μη μείνουν αυτοί και εμείς να βρεθούμε απέξω. Βέβαια στην πορεία για κάποιους έτσι εξελίχθηκε. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα κάνουμε παρέα με τα παιδιά. Το αντίθετο! Εγώ, ας πούμε, ταίριαξα με κάποιους, όπως με τον Ηλία και με τη Μαρία Λαζαρίδου, με τους οποίους ακόμα έχω επαφή.

Τι είναι αυτό που σε εντυπωσίασε στο παιχνίδι;

Νομίζω σε εντυπωσιάζει αρχικά ο ίδιος σου ο εαυτός. Το πώς λειτουργείς. Νομίζω αυτό με εντυπωσίασε πιο πολύ και φαντάζομαι πως όλα τα παιδιά το ένιωσαν. Το πώς μπορείς να λειτουργήσεις σε τόσο λίγο χρόνο, να κατεβάσεις ιδέες, να κάνεις πειραματισμούς, κάτι που φέρνει αδρεναλίνη και αποκαλύπτει εκπλήξεις

Ήσουν από τους παίκτες που ξεχώρισαν από την αρχή, παίρνοντας μάλιστα το πρώτο έπαθλο σε mystery box…

Ναι, ξεκίνησε πολύ καλά για μένα, αλλά γενικότερα έζησα σχεδόν τα πάντα στο masterchef. Ήμουν περίπου 6 μήνες και μάλιστα είμαι αυτός που μαγείρεψε πιο πολύ απ όλους, ακόμα και από τους φιναλίστ, οπότε το ευχαριστήθηκα για τα καλά. Μόνο τελικό δεν έζησα. Παρόλα αυτά είμαι πολύ ικανοποιημένος, δεν θέλω να είμαι άπληστος. Θεωρώ ότι τους στόχους που είχα πηγαινοντας, τους πέτυχα, οπότε είμαι φουλ ικανοποιημένος και αυτό το λαμβάνω και από τον κόσμο που συναντώ στο δρόμο, από τα μηνύματα που μου στέλνουν, οπότε νιώθω πολύ γεμάτος.

Τι σου έδωσε το Masterchef;

Σίγουρα από το Masterchef έφυγα με σχέσεις, ίσως το πιο βασικό πράγμα στον άνθρωπο. Μαγειρικά, το Masterchef μου έδωσε την ευκαιρία να πάω παρακάτω, να «ανοίξει» το μυαλό. Παρότι είχα ήδη μια “μαγειρική φαντασία”, νομίζω ότι προχώρησα και κατάλαβα ότι έχω πολύ περισσότερες δυνατότητες, ότι μπορώ να ρισκάρω πιο πολύ.

Έκανες σχέσεις φιλικές αλλά και προσωπικές…

Ναι, υπήρξε η γνωριμία και η σχέση μου με τη Στέλλα (Κατσέ)

Αυτό φαντάζομαι δεν το περίμενες, ε;

Όχι καθόλου. Ίσα ίσα που εγώ πήγα πολύ… focus! Είπα ότι εντάξει, μπορεί να κάνεις κάποια φιλία αλλά θα είσαι αφοσιωμένος εκεί, στο στόχο σου. Αυτό είναι κάτι που κι άλλες φορές το έχω πει αλλά δεν το έχω κρατήσει. Είμαι άνθρωπος που δένομαι εύκολα. Μου αρέσει να σχετίζομαι με τους ανθρώπους, οπότε σίγουρα το πιο σημαντικό είναι αυτό. Έτσι και με τη Στέλλα. Γνωριστήκαμε στις οντισιόν, είχαμε πολύ καλή σχέση φιλική που κάποια στιγμή εξελίχθηκε σε προσωπική.

Έμαθες κάτι παραπάνω για τους ανθρώπους;

Νομίζω ότι πάντα μαθαίνεις σε μια συμβίωση κάτι παραπάνω και για τους ανθρώπους και για τον εαυτό σου. Οπότε έχω πάρει πολύ δουλειά για το σπίτι συμβιώνοντας με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες, καθένας με τις συμπεριφορές του αντιμετωπίζοντας τον ίδιο του τον εαυτό. Εγώ το ένιωσα αυτό, ότι μπορεί να έβλεπα και τον καθρέφτη μου… Ήταν πολύ δυνατό!

Ωστόσο ήταν η δεύτερη φορά που σε είδαμε, καθώς είχες περάσει από τις περσινές οντισιόν…

Πέρσι με είχαν δηλώσει συμμετοχή κάποιοι φίλοι. Παρόλα αυτά ήθελα να κι εγώ να πάω, το σκεφτόμουν και με αυτή την ώθηση πήγα περισσότερο για την εμπειρία.

Τότε ήταν που αναφέρθηκες πρώτη φορά δημόσια στο γεγονός ότι είσαι πρώην χρήστης…

Ναι, το είχα πει και πήρε αμέσως έκταση αυτό το θέμα. Έλαβα πολλά μηνύματα από τον κόσμο, πολλοί μου έλεγαν ότι πήραν δύναμη από την ιστορία μου κι όλο αυτό έδωσε και σε μένα τη δύναμη να ξαναπάω. Φέτος λοιπόν είπα θα πάω γιατί θεωρώ ότι πέρυσι όντως άξιζα μια θέση και δεν προχώρησα, καθαρά εγωιστικά. Αυτός ήταν ο ένας λόγος, το ότι ένιωσα πως φέτος ήρθε η ώρα μου. Ο δεύτερος ήταν να δώσω το μήνυμα ότι, όποιος θέλει, μπορεί να κάνει μία νέα αρχή στη ζωή του.

Δε φοβήθηκες μήπως εκτεθείς υπερβολικά;

Η αλήθεια είναι ότι πέρσι, με το που είπα την ιστορία μου, ήμουν λίγο μαγκωμένος, ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που δεν μπόρεσα να μαγειρέψω όπως θα έπρεπε. Νομίζω λίγο σκάλωσα. Φέτος δεν είχα αμφιβολίες και προβληματισμούς, ήμουν πιο άνετος και απελευθερωμένος. Πέρσι αυτό το αίσθημα της ελευθερίας, το ένιωσα μετά που έπαιξε το επεισόδιο, μετά τα μηνύματα που έλαβα και είδα ότι είχαν θετικό αντίτυπο όσα είπα. Έχω και μια κόρη 9 χρονών η οποία γνώριζε ότι κάποια στιγμή είχα φύγει γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσω ένα πρόβλημα υγείας… Το ότι θα έβλεπε στα social ή στο youtube τι πραγματικά συνέβη με απασχολούσε πολύ. Πώς θα το έβλεπε, τι ερωτήσεις θα είχε… Υπήρχαν πολλά «βάρη» πολλά πράγματα που έπρεπε να υπολογίσω και που με έκαναν να είμαι τόσο σφιγμένος. Τελικά όλα πήγαν καλά.

Είναι πολύ σπουδαίο το ότι κατάφερες να βγεις από μια τέτοια κατάσταση. Ήθελε πολύ θάρρος και θέληση.

Η αλήθεια είναι πως, όταν είσαι χρήστης πολλά χρόνια, πιστεύεις ότι αυτό δεν αλλάζει, ότι είναι μια ανίατη αρρώστια. Το θεωρείς δεδομένο, ότι αυτό είναι, γιατί βέβαια δεν γνωρίζεις τι σου συμβαίνει, για ποιους λόγους κάνεις χρήση. Η αλήθεια είναι πως πρωτοπήγα στο ΚΕΘΕΑ λίγο με το ζόρι, μετά από παρότρυνση οικογένειας και φίλων. Όλοι προσπαθούσαν να με πείσουν ότι πρέπει να κάνω κάτι. Είχα προσπαθήσει μόνος μου, αλλά αυτό δεν μπορείς να το καταφέρεις μόνος σου. Πήγα για να δω τι συμβαίνει και λίγο “με το στανιό”. Στην πορεία κατάλαβα ότι υπάρχουν λόγοι που κάνω χρήση, ότι δεν έχω απλά μια αρρώστια που ήρθε από το πουθενά. Στο ΚΕΘΕΑ τους έμαθα. Σχετίζονται με βιώματά μου τα οποία μπορεί να μην αλλάζουν, όμως πλέον ξέρω πώς θα τα διαχειριστώ και τί θα βάλω στη θέση της χρήσης ώστε να είναι η ζωή μου πλήρης.

Εκεί είδα ζωντανά παραδείγματα. Είδα παιδιά με πολύ βαρύ ιστορικό που όμως κατάφεραν να μείνουν καθαρά. Είδα ό,τι μπορεί να υπάρξει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ένας θεραπευτής, ένας ψυχολόγος που δεν είχε ποτέ σχέση με τη χρήση θα σου πει πολλά πράγματα, κάνει σαφώς πολύ καλή δουλειά, αλλά κάπου αισθάνεσαι ότι δεν καταλαβαίνει απόλυτα. Ένας πρώην χρήστης όμως είναι αλλιώς. Έχετε ένα κοινό, τον εμπιστεύεσαι πολύ περισσότερο, σου λέει την ιστορία του, βλέπεις πως έχει περάσει αυτά που έχεις περάσει κι εσύ, ενώ είναι εκεί μπροστά σου καθαρός για χρόνια. Τότε λες, να το, μπορεί να γίνει! Σιγά σιγά έβλεπα και τις δυνατότητες που έχω χωρίς την εξάρτηση, ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Από την άλλη, το τρομερό δέσιμο που είχαμε εκεί, που ο ένας στήριζε τον άλλο, είναι κάτι που συνεχίζεται ακόμα και τώρα. Έχω αποφοιτήσει δύο χρόνια τώρα και ακόμα υπάρχουν άτομα με τα οποία έχουμε πολύ ισχυρό δέσιμο.

Οπότε το μήνυμα είναι ότι μπορούμε να μηδενίσουμε και να πάμε από την αρχή;

Σίγουρα μπορούμε. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε στο περιβάλλον μας κάποιον άνθρωπο που έχει ή είχε θέμα εξάρτησης. Μπορεί να είναι ο γείτονας μας, ένας θείος, ένας φίλος… Το μήνυμα είναι αυτό και τους αγγίζει όλους.

Είχες αναφερθεί σε ένα περιστατικό που είχε συγκλονίσει τα Χανιά, πριν μερικά χρόνια στα Σφακιά…

Ναι, ήταν φίλοι μου και οι τρεις. Ο Στέλιος ήταν ο κολλητός μου, ο καλύτερός μου φίλος και ένας από τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να μου βάλουν ένα όριο. Δεν ήμασταν εκείνη την ημέρα μαζί αλλά ήταν ένα γεγονός που με επηρέασε πάρα πολύ, με σόκαρε. Ακόμα και αυτό, όλη αυτή η τραγωδία, ενώ στην αρχή φάνηκε σαν ένας πολύ καλός λόγος για να συνεχίσω να πίνω, νομίζω πως με κάποιο τρόπο με βοήθησε σηκωθώ και να πω τέλος.

Η μαγειρική πώς μπήκε στη ζωή σου;

Οι γονείς μου είχαν ανοίξει το 1981 ένα ιταλικό εστιατόριο στα Χανιά (το φημισμένο Ταρτούφο). Στην ουσία μεγάλωσα μέσα σε αυτό το μαγαζί, όλα όμως τα ερεθίσματα τα πήρα από τη μάνα μου, από αυτήν νομίζω επηρεάστηκα περισσότερο στη μαγειρική. Από τα 6 μου περίπου ήμουν πάντα δίπλα της, την παρακολουθούσα, τη ρωτούσα, βοηθούσα και μαγείρευα. Νομίζω ότι η μυρωδιά από το κρεμμυδάκι όταν το τσιγαρίζεις και μυρίζει όλο το σπίτι, ήταν το ερέθισμα για να γίνω μάγειρας. Μου άρεσε πάντα να μαγειρεύω, να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι, ενώ στο μαγαζί άρχισα να δουλεύω από τα 17 μου. Ξεκίνησα από την πίτσα και συνέχισα μαθαίνοντας πώς να γίνω επιχειρηματίας, πράγμα που διδάχτηκα περισσότερο από τον πατέρα μου.

Έμεινα στο μαγαζί μέχρι το 2018. Ήταν ένας χώρος που αγαπούσα πάρα πολύ, αν και μαγειρικά είχα περιορισμούς καθώς ειδικευόταν στην ιταλική κουζίνα και δεν μπορούσα να «ανοιχτώ». Μετά μπήκα και σε άλλες κουζίνες, κάτι που στη μαγειρική με βοήθησε γιατί είδα κι άλλα πράγματα, εξελίχθηκα. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο το ότι ήμουν καθαρός, γιατί όσο ήμουν στη χρήση πάλι δεν μπορούσα να εξελιχθώ. Για παράδειγμα άρχισα να δουλεύω εδώ και δύο χρόνια την ισπανική κουζίνα, γνωρίζω καλά την ιταλική και την κρητική. Στην ουσία αναμειγνύω αυτές τις τρεις κουζίνες.

Ποια είναι τα πλάνα σου μετά το Masterchef;

Αυτόν τον καιρό είμαι στο Alibertos στα Κουνουπιδιανά. Έχω ετοιμάσει ένα μενού δημιουργικής κρητικής κουζίνας. Μπορεί να έχω αγάπη για την ισπανική και την ιταλική κουζίνα, αλλά το όνειρό μου ήταν πάντα να δουλέψω πάνω στην κρητική κουζίνα και να προωθήσω τα προϊόντα του τόπου μας. Στο Alibertos παίρνω, μεταξύ άλλων, παραδοσιακές συνταγές και τους δίνω ένα άλλο ύφος. Υπάρχουν κι άλλες προτάσεις, σίγουρα η βάση μου θα είναι εκεί και, αν καταφέρω να συνδυάσω και κάτι άλλο, θα το κάνω.

Δεν σχεδιάζω να φύγω από τα Χανιά, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Θέλω να είμαι μαζί με την κόρη μου, να περάσω χρόνο μαζί της καθώς ήμουν μακριά της τόσο καιρό. Γι’ αυτό εξάλλου ήρθε η Στέλλα στα Χανιά και μένουμε πλέον μαζί, μας λέει ο Αλέξανδρος κλείνοντας και τονίζει περισσότερο από ποτέ το μήνυμα που έστειλε κατά την αποχώρησή του από το Masterchef:

«Όπως κι εγώ εμπνεύστηκα από άλλους ανθρώπους και βγήκα από τα σκοτάδια μου, ελπίζω να καταφέρω να εμπνεύσω έστω κι έναν άνθρωπο, να πάρει αυτή τη σπίθα και να δει ότι μπορεί να αλλάξει, να κάνει το βήμα. Για μένα αυτό θα είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση».