Νικολακόπουλος: Τα λάθη της άμυνας είναι η μισή αλήθεια για τον Ολυμπιακό…

Ο Κ. Νικολακόπουλος αναζητάει μέσα από το blog του στο gazzetta ολόκληρη, κι όχι τη μισή, αλήθεια για τον Ολυμπιακό

Αντί προλόγου: Τέτοιο πατατράκ έχω να θυμηθώ από το Μόλντε-Ολυμπιακός 3-2 από 0-2. Και τέλος πάντων ήταν και πρωταθλήτρια Νορβηγίας εκείνη…

Και στη δεύτερη λοιπόν αγωνιστική των ομίλων στα Κύπελλα Ευρώπης, ο Ολυμπιακός έφερε το χειρότερο αποτέλεσμα από όλες τις ομάδες μας. Στην πρώτη είχε ήττα, ενώ όλοι οι άλλοι είχαν κερδίσει…Χθες ισοφαρίστηκε στο 90’ κερδίζοντας με 2-0, ενώ ο ΠΑΟΚ νίκησε και ΠΑΟ κι ΑΕΚ με τις ισοπαλίες είναι πρώτοι…

Κακά τα ψέματα, μετράνε και οι εντυπώσεις στην ψυχολογία των ομάδων, με τον Ολυμπιακό σε αυτό το ξεκίνημα να τις έχει χάσει. Και τώρα έχει να παίξει δύο σερί ματς με την κορυφαία του ομίλου Γουέστ Χαμ και μετά να πάει στη Γερμανία για την Φράιμπουργκ, κυνηγώντας μάλλον ένα θαύμα αναφορικά με πρόκριση του στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ-εδώ δεν ξέρουμε, ρεαλιστικά, αν θα κλειδώσει το εισιτήριο για το Κόνφερενς Λιγκ.

Χωρίς πολλά πολλά να καταθέσω την γνώμη μου. Τα μεμονωμένα αμυντικά λάθη είναι ξεκάθαρα. Και γενικότερα και ειδικότερα στο χθεσινό παιχνίδι, στο οποίο επιβεβαιώθηκε π.χ. ότι στο Ρέτσο αρχίζει και βγαίνει η κόπωση από το βαρύ φορτίο που κουβαλάει από την αρχή της σεζόν, παίζοντας σχεδόν ακατάπαυστα. Όταν λείπει κι ο πιο έμπειρος Φρέϊρε από δίπλα του, φαίνεται περισσότερο.

Τα λάθη της άμυνας, όμως, είναι η μισή αλήθεια. Αυτή που αποτυπώνεται τόσο καθαρά που την βλέπει ο καθένας. Μόνο που είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή έχει να κάνει με την όλη εικόνα της ομάδας. Τι εννοώ: Χθες ο Ολυμπιακός ισοφαρίστηκε στο 90’…Από την Φράιμπουργκ ηττήθηκε με γκολ στο 86’…Από την Γκενκ στο Καραϊσκάκη γλίτωσε την ισοφάριση από το δοκάρι στο 96’…Στη Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάρει τη νίκη με 2-1 είτε με τη βολίδα του Ζίνι στο 92’, είτε με τη σέντρα σουτ που έπιασε ο Πασχαλάκης στο 92’…

Δεν μπορούμε όλα αυτά να τα αγνοήσουμε. Ούτε να τα ρίξουμε στην άμυνα και να καθαρίσουμε-πολύ απλά θα είμαστε λάθος. Κάτι μας δείχνουν. Μία αδυναμία της ομάδας να κρατήσει το υπέρ της αποτέλεσμα ως το τέλος. Τι μπορώ να δω εγώ; Ο Ολυμπιακός με το που έχει ένα αποτέλεσμα καλό, στα θεωρούμενα πιο δύσκολα παιχνίδια του, οπισθοχωρεί. Δίνει μέτρα στον αντίπαλο. Του δίνει την μπάλα να παίξει. Άρα και τη δυνατότητα να απειλήσει. Θυμηθείτε ότι έγινε το ίδιο πράγμα σε κάθε παιχνίδι-όχι μόνο χθες που τέλος πάντων έπαιξε με παίκτη λιγότερο 26 λεπτά (70’-96’).

Γιατί, άραγε, να γίνεται αυτό; Προέρχεται από το ένστικτο της επιβίωσης των παικτών η, αποτελεί μέρος του πλάνου του προπονητή; Μήπως ο προπονητής δεν έχει ακόμη εμπιστοσύνη στην ομάδα του, γιατί ακριβώς ακόμη χτίζεται; Η, μήπως είναι χαρακτηριστικό του προπονητή, να προτιμάει να γυρνάει την ομάδα πίσω και να παίζει για το αποτέλεσμα; Απάντηση θα μας δώσει μόνο ο χρόνος.

Αυτό που πάντως είδαμε χθες είναι τον Ολυμπιακό να ανοίγει το σκορ στο 16’ κι από τη σέντρα η Τόπολα να βγαίνει στην επίθεση και να βγάζει πάσα στην καρδιά της άμυνας. Και το ίδιο να γίνεται και με τη σέντρα αμέσως μετά το 2-0! Κυρίως, όμως, είδαμε γενικότερα τους γηπεδούχους να αντιδράνε μετά τα εις βάρος τους γκολ κι όχι τους παίκτες του Μαρτίνεθ να παίζουν για να βάλουν ένα ακόμη γκολ. Την στιγμή μάλιστα κατά την οποία όπως ανέλυσα χθες, η αχίλλειος πτέρνα της συγκεκριμένης ομάδας είναι όταν δέχεται ένα γκολ, να τρώει εύκολα και δεύτερο και τρίτο. Κι αντί ο Ολυμπιακός να πάει να κάνει και άλλα γκολ, με το που σκόραρε φρέναρε.

Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο θέμα που πρέπει να λύσουν προπονητής και παίκτες του Ολυμπιακού. Γιατί όσο πας πίσω, όσο δίνεις μέτρα στον άλλο και δεν τον απειλείς εσύ, τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες σου να την πατήσεις. Ο Ολυμπιακός χθες σκόραρε στο 57’ και μέσα σε έξι λεπτά είχε δεχθεί γκολ…Με την Φράιμπουργκ είχε ισοφαρίσει σε 1-1 στο 41’ και μέσα σε πάλι έξι λεπτά (!) είχε κάνει πέναλτι στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου για το 1-2. Και όταν ξαναισοφάρισε σε 2-2 στο 75’, μέσα σε 11 λεπτά είχε δεχθεί και το 2-3…Αν δεν μπορείς να κρατήσεις ένα σκορ πέντε-δέκα λεπτά τι φιλοδοξίες μπορείς να έχεις στην Ευρώπη;

Από εκεί και πέρα, εγώ δεν αλλάζω άποψη: αποτελεί μονόδρομο η στήριξη της ομάδας ακριβώς τώρα στα δύσκολα, και ίσως και στα πιο δύσκολα που μπορεί να έρθουν! Οτιδήποτε άλλο θα αποτελέσει πολύ απλά καταστροφικό λάθος. Το ποδόσφαιρο μας λέει ότι όταν φτιάχνεται μία καινούργια ομάδα χρειάζεται χρόνος. Και χρόνος δεν είναι οι δύο μήνες. Ειδικά δε όταν έχεις παράλληλα ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Γιατί κι η ΑΕΚ πέρυσι καινούργια ομάδα είχε στήσει, αλλά δεν έπαιζε στην Ευρώπη. Είχε μόνο το κυριακάτικο παιχνίδι της κι αυτό δούλευε όλη την εβδομάδα.

Η καταγραφή των λαθών (η, των κατ΄ εκτίμηση λαθώς) ασφαλώς και πρέπει να γίνεται. Όπως και καταγραφή των καλών σημείων. Κάποιες επιθέσεις και αντεπιθέσεις που βγάζει ο Ολυμπιακός είναι χάρμα ιδέσθαι, ειδικά τώρα με την παρουσία του Ποντένσε, καθώς υπάρχει και δεύτερος παίκτης με εξτρά ποιότητα κι όχι μόνο ο Φορτούνης. Υπάρχουν κομμάτια του παιχνιδιού, στα οποία κυριαρχεί χωρίς συζήτηση. Παράγονται φάσεις, μπαίνουν γκολ, που τα λες και πολλά.

Χρειάζεται σίγουρα καλύτερη ισορροπία στο αμυντικό με το επιθετικό κομμάτι-εκεί είναι όλο το μυστικό, αλλά και το δύσκολο, αφού θέλει προπονητική μαγκιά, αλλά και χρόνο, πιθανότατα και ενισχύσεις. Ίσως να χρειάζονται και κάποιες επιλογές καλύτερες, αν κι εδώ πάντα υπάρχει ερωτηματικό για το το ποιο μπορεί να προκύψει ως καλύτερο. Αλλά, π.χ. ο Ορτέγκα έκανε στα Γιάννινα το πιο συνεπές παιχνίδι του και χθες έμεινε στον πάγκο.

Ίσως να βγήκε γρήγορα κι ο Μασούρας μαζί με τον Ποντένσε (κάποια ενόχληση την είχε ο Πορτογάλος), με το σκεπτικό ότι αν έμενε λίγο ακόμη, θα μπορούσε μετά να βγει αυτός και να μπει ο Πορόζο και να έμενε ο Φορτούνης, ώστε να υπήρχε μέσα ένας δημιουργικός παίκτης στο τελευταίο 20λεπτο. Η δε παρουσία μαζί και του Ελ Κααμπί και του Γιόβετιτς μετά το 2-0 δεν έμοιαζε η καλύτερη ιδέα, καθώς φαίνεται πιο ταιριαστή όταν ο Ολυμπιακός κυνηγάει το σκορ. Μπορούσε να μπει ο Μπιέλ.

Ας είμαστε, όμως, ρεαλιστές. Είναι θέμα προπονητή που πρώτον στο ίδιο ακριβώς (!) λεπτό με τις δύο (σωστές η, λάθος) αλλαγές ο Ρέτσος έδωσε πάσα σε αντίπαλο από θέση δεξιού μπακ και στη συνέχεια αδράνησαν όλοι (Ρόντινεϊ, Μαντί, Έσε) κι έγινε το 1-2 και που δεύτερον ο Ντόη έχασε στο σπριντ τον αντίπαλο κυνηγό σε ένα απλό διώξιμο της αντίπαλης άμυνας κάνοντας του φάουλ και που τρίτον ο διαιτητής αντί για μία κίτρινη κάρτα εξάντλησε κάθε αυστηρότητα κι έβγαλε απευθείας κόκκινη, με συνέπεια ο Ολυμπιακός να μείνει με 10 παίκτες; Μία ομάδα που τώρα φτιάχνεται, να παίζει για πρώτη της φορά με παίκτη λιγότερο εκτός έδρας στην Ευρώπη, δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν εύκολο.

Παρεμπιπτόντως, και τον Απρίλιο ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-0 τον Άρη κι από ένα λάθος του Ρέτσου είχε μειωθεί το σκορ στο 70ο λεπτό για να λήξει κι εκείνο το ματς στο τέλος 2-2 και να δεχθεί η ομάδα πολύ άσχημο κτύπημα για τις όποιες ελπίδες της στην υπόθεση τίτλος…

Άσχετο:

Κάπως έτσι είναι το ποδόσφαιρο…

gazzetta