Όπως αναφέρει το pameevro.gr, ο Λευτέρης Χαψιάδης, στιχουργός, ποιητής και συγγραφέας μυθιστορημάτων, που είχε συνεργαστεί κατά τη διάρκεια της μουσικής του πορείας με πλήθος καλλιτεχνών, φέρεται να έπασχε από κάποιας μορφής άνοιας και μετά από ατύχημα, χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του είχε προσβληθεί από κορονοϊό.
Έχει εμπνευστεί και γράψει κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τραγουδισμένες από τους Στέλιο Καζαντζίδη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Νίκο Ξανθόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Μανώλη Μητσιά, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Γλυκερία, Κατερίνα Στανίση, Πασχάλη Τερζή.
Τα εξαιρετικά δημοφιλή τραγούδια του Λευτέρη Χαψιάδη, έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην ιστορία του ελληνικού πενταγράμμου. Ορισμένα μόνο από αυτά είναι το «Μια είναι η ουσία» , το «Κάποια, κάπου, κάποτε» και το «Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις κι εσύ» .
Ο Λευτέρης Χαψιάδης γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1953 στις Φέρες του Έβρου και μεγάλωσε στα Κοίλα Φερών. Σε ηλικία 11 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξανδρούπολη, όπου ο Χαψιάδης έβγαλε το Γυμνάσιο ενώ οι γονείς του διατηρούσαν περίπτερο στο κέντρο της πόλης.
Εν τω μεταξύ ήδη ο μικρός Λευτέρης απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό τραγούδι, ενώ το τραγούδι που πραγματικά τον συγκλόνισε και που άλλαξε τον ρουν της προσωπικής του πορείας ήταν η «Άπονη Ζωή» του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Λευτέρη Παπαδόπουλου. Μαθαίνοντας ότι στιχουργός ήταν κάποιος Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο 11χρονος Χαψιάδης τηλεφώνησε στα ΝΕΑ για να μάθει αν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος που έγραφε στην αθλητική εφημερίδα “ΟΜΑΔΑ” ήταν ο ίδιος με αυτόν που έγραψε τους στίχους.
Η θετική απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν πλέον σαν «κάλεσμα» της μοίρας. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο κι ενώ η Θεσσαλονίκη ήταν η λογικότερη επιλογή για τις σπουδές του, η ακατανίκητη επιθυμία του να γνωρίσει τον Παπαδόπουλο τον έκανε να δηλώσει ως πρώτη επιλογή την Αθήνα και δεύτερη την Πάτρα. Τελικά πέρασε στην Πάτρα.
Όμως, τον καιρό που ήταν φοιτητής, γνώρισε τον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος και μεσολάβησε για την πολυπόθητη συνάντηση με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, με τον οποίο ο Λευτέρης Χαψιάδης έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Παράλληλα, ο Χαψιάδης μυήθηκε στα ενδότερα της ελληνικής δισκογραφίας.
Το «αντίο» του Χρήστου Νικολόπουλου
Ο Χρήστος Νικολόπουλος, ένας από τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί με τον διακεκριμένο στιχουργό, είπε το δικό του «αντίο» μέσω του ogdoo.gr.
«Τον γνώρισα το 1976. Ο Γιώργος Νταλάρας τον προέτρεψε να γράψει στίχους και να συνεργαστούμε. Απ’ την πρώτη στιγμή ήρθαμε κοντά. Άλλωστε δεν γινόταν να μην συμπαθήσεις το Λευτέρη. Πολύ ζεστός και γλυκός άνθρωπος.
Ήτανε γνώστης του παλιού καλού λαϊκού τραγουδιού. Σαν στιχουργό τον ξεχώριζα για την τεχνική του, τα θέματα που διάλεγε, τις ομοιοκαταληξίες του αλλά και το μοναδικό πηγαίο χιούμορ του. Από τότε ήμουν πάντοτε δίπλα του.
Ζήσαμε όμορφες και μοναδικές στιγμές μαζί και καλλιτεχνικές και ανθρώπινες.
Καλό παράδεισο φίλε μου Λευτέρη!»
To fullpress365.com θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες του έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Μη προσβάλλετε τη Σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια!