Λύγισε ο πνευματικός της Μαίρης Χρονοπούλου: «Ζήτησα από την Παναγία να την βοηθήσει, αλλά ήταν εκείνη η στιγμή που "έφευγε" η ψυχή της»

«Έλεγε στους φίλους της αυτά που ήθελε, σε έμένα αυτά που δεν ήθελε. Ήταν η οικογένειά μου. Πονάω κα στεναχωριέμαι, πιστεύω δεν θα το ξεπεράσω»

Ο άνθρωπος που φρόντιζε «πνευματικά» και ήταν κοντά στην Μαίρη Χρονοπούλου, εμφανίστηκε καταρρακωμένος και με δάκρυα στα μάτια μίλησε για την σπουδαία ηθοποιό. Επίσης, ο στενός φίλος της Μαίρης Χρονοπούλου, Θωμάς Χούντας, ο οποίος ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που την βρήκε πεσμένη μέσα στο σπίτι της μετά από το σοβαρό ατύχημα που είχε, ξεκαθάρισε τι ακριβώς της συνέβη και τι ήταν αυτό που την "οδήγησε" στο θάνατό της.


«Έλεγε στους φίλους της αυτά που ήθελε, σε έμένα αυτά που δεν ήθελε. Ήταν η οικογένειά μου. Πονάω κα στεναχωριέμαι, πιστεύω δεν θα το ξεπεράσω»
«Έχασα το κοριτσάκι μου. Έχασα την Μαίρη, την μάνα μου, την αδερφή μου. Ήμασταν 28 χρόνια αυτοκόλλητοι, μέρα νύχτα μαζί. Το μοναστήρι μας είναι ακριβώς απέναντι από το σπίτι της. λένε “πέθανε η Μαίρη”. Δεν πέθανε η Μαίρη, ζει. Την νιώθω κοντά μου, θα μου λείψει.


Τα βράδια τα «περνούσαμε μαζί». Με έπαιρνε τηλέφωνο και μιλούσαμε μέχρι το πρωί. Πήγαινα πολλές φορές και την έβλεπα στην Αθήνα. Είχε κάλους φίλους, αλλά έλεγε αυτά που ήθελε. Σε εμένα έλεγε αυτά που δεν ήθελε, αυτή ήταν η διαφορά. Ήταν η οικογένειά μου. Πονάω κα στεναχωριέμαι, πιστεύω δεν θα το ξεπεράσω. Της έλεγα να μην μένει μόνη της», είπε αρχικά.


«Τέσσερις πριν γίνει το κακό είχε πέσει πάλι. Ήταν παντογνώστης η Μαίρη. Έπεφτε συχνά αλλά δεν είχε πάθει κακό. Το τελικό ήταν την Κυριακή. Ήμουν στο μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού στον Βόλο. Της είχα μιλήσει γιατί είχαμε υποστεί καταστροφές από τις πλημμύρες. Μου ζήτησε να δω τις ζημιές και να της πω», συμπλήρωσε ο πατήρ.


«Ζήτησα από την Παναγία να την βοηθήσει, αλλά ήταν εκείνη η στιγμή που "έφευγε" η ψυχή της»

Ήρθα στον Άγιο Κυπριανό να φτιάξω τις ζημιές και άκουσα την φωνή της και μου λέει: «γέροντα άναψε και για μένα μία λαμπάδα». Ζήτησα από την Παναγία να την βοηθήσει, αλλά ήταν εκείνη η στιγμή που «έφευγε» η ψυχή της. Εγώ φοβάμαι τον θάνατο, εκείνη δεν τον φοβόταν. Τι να σας πω για τη Μαίρη», υπογράμμισε κλείνοντας με δάκρυα στα μάτια.