Ο ταξιτζής που έσωσε μητέρα δύο παιδιών από τον κακοποιητικό πρώην της - Κατάφερε να του ψιθυρίσει πέντε λέξεις

Μια γυναίκα που κακοποιήθηκε από τον πρώην σύζυγό της σώθηκε αφού κατάφερε να ψιθυρίσει πέντε λέξεις σε έναν ταξιτζή.

Η Rosie Frankish φοβόταν για τη ζωή της αφού δέχτηκε επίθεση από τον Daniel Little, τον πρώην άντρα της, ο οποίος εισέβαλε με τη βία στο σπίτι της.

Στη συνέχεια την έσυρε σε ένα ταξί, φορώντας τις πιτζάμες της. Ωστόσο έδρασε άμεσα και κατάφερε να ειδοποιήσει κρυφά τον ταξιτζή ο οποίος την οδήγησε σε ασφαλές μέρος, σύμφωνα με την Mirror.

Ο Little φυλακίστηκε για τρία χρόνια αφού παραδέχθηκε την επίθεση στη σύντροφό του.

Η Rosie είπε: «Νόμιζα ότι θα με σκότωνε εκείνο το βράδυ. Είχα μώλωπες για μήνες μετά».

«Η κούρσα με το ταξί διήρκεσε μόνο περίπου 10 λεπτά, αλλά ένιωθα σαν να μην τελείωνε. Το μυαλό μου σκεφτόταν τόσα σενάρια, σκέφτηκα να πεταχτώ στο δρόμο ή να ουρλιάξω από το παράθυρο για βοήθεια.

«Όταν ο Ντάνιελ κατέβηκε, έμεινα στο ταξί και χωρίς να κουνήσω καθόλου το πρόσωπό μου, είπα στον οδηγό «Απλά οδήγα. Απλά φύγε. Τώρα».

«Καθώς έφευγε, ο Ντάνιελ άρπαζε την πόρτα, προσπαθώντας να ξαναμπεί. Μόλις έφυγα. Θέλω κάθε γυναίκα εκεί έξω να δει το πρόσωπό του και να ξέρει τι μπορεί να κάνει».

Ζούσε έναν εφιάλτη

Το ζευγάρι γνωρίστηκε πριν από επτάμισι χρόνια στο Warrington της Βρετανίας και τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν. «Ήμουν τριών μηνών έγκυος όταν με άρπαξε από τα μαλλιά σε καυγά».

Η Rosie ήταν αποφασισμένη να προσπαθήσει για αυτή τη σχέση, για χάρη των δύο παιδιών τους. Αλλά ο Ντάνιελ γινόταν ολοένα και πιο βίαιος.

«Όταν βγαίναμε έξω, έπρεπε να έχω τα μάτια μου κάτω, στο καρότσι, ώστε να μην μπορώ να κοιτάξω άλλους άντρες. Όταν ήμουν σπίτι, έπρεπε να του δίνω το τηλέφωνο και τα κλειδιά μου. Με αποξένωσε από όλους τους φίλους και την οικογένειά μου».

Το 2020, η Rosie αποφάσισε να χωρίσει. Δύο χρόνια μετά, ο πρώην της επέστρεψε, ζητώντας να δει τα παιδιά.

«Δεν ήθελα να στερήσω τα παιδιά μου από τον πατέρα τους, αλλά ήμουν επιφυλακτικός μαζί του. Ο Ντάνιελ επέμεινε ότι είχε αλλάξει, λέγοντάς μου ότι είχε δουλειά και είχε ηρεμήσει».

Αλλά παρατήρησε ότι γινόταν και πάλι όλο και πιο κτητικός και έλεγχος και αποφάσισε να κάνει ένα βήμα πίσω.

«Ξύπνησα γύρω στις 23.30 από ένα δυνατό χτύπημα. Κατέβηκα να ανοίξω την πίσω πόρτα και μπήκε από τον κήπο.

«Μου έλεγε ότι ήταν δικό μου λάθος, ότι του πήρα την οικογένειά του και θα έπρεπε να το πληρώσω. Ήξερα ότι θα μου επιτεθεί. Τα μάτια του ήταν τελείως κενά. Δεν είχα τρόπο να τον προσεγγίσω».

«Μου έλεγε συνέχεια ότι έπρεπε να πάρω το μάθημά μου. Κάθε τόσο σταματούσε να με χτυπάει και με έβαζε να τον αγκαλιάσω και μου έλεγε «Υπόσχομαι να μην σε ξαναχτυπήσω» – μετά άρχιζε να με χτυπάει, σαν να ήταν όλα μέρος κάποιου άρρωστου παιχνιδιού. Ήταν βασανιστικό».