Πήγα κομμώτρια στον γάμο του και έπεσε ο ουρανός να με πλακώσει. Τον κλώτσησα στο κεφάλι γέμισε αίματα…

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για τη σελίδα σας.

Με λένε Μιράντα και είμαι χωρισμένη με 2 παιδάκια 6 και 8 ετών. Χώρισα γιατί έτρωγα ξύλο από τον σύζυγο και έκανα μεγάλο αγώνα για να γλιτώσω, τα παιδιά σήμερα ούτε που τα ξέρει, ούτε που τα βλεπει, τα μεγαλώνω εξ ολοκλήρου μόνη.


Όταν κατάφερα να ξεφύγω, γράφτηκα σε μια σχολή κομμωτικής και με τον καιρό απέκτησα λίγους πελάτες και μπορούσα να συντηρώ το σπίτι.


Τα προσωπικά μου τα έβαλα στην άκρη, ήμουν δουλειά σπίτι για 3 χρόνια ώσπου γνώρισα αυτόν…


Με πολιορκούσε για καιρό. Με καφέδες με λουλούδια με ενδιαφέρον. Μου έδινε ό,τι μου έλειπε και δεν ήξερα ότι είχα ανάγκη. Αρνιόμουν ελεγα εγώ δεν είμαι για τέτοια έχω να κοιτάξω τη δουλειά μου τα παιδιά μου. Φυσικά και έπεσα. Και ερωτεύτηκα τρελλά. Άρχισα πάλι να ονειρεύομαι.


Γνώρισε τα παιδιά μου μετά από 1 χρόνο σχέσης, τα λάτρεψε και τον λάτρεψαν. Αρχίσαμε να συζητάμε για συγκατοίκηση, πετούσα στα σύννεφα. Ένιωθα πως η ζωή μου είχε πάρει άλλη τροπή, ότι επιτέλους δικαιωνόμουν, ότι είχα βρει την ευτυχία. Ένα τηλεφώνημα και ένα ραντεβού για νυφικό χτένισμα, μαύρισε τη ζωή μου και με έκανε να χάσω τον κόσμο.


Ιούνιος Σάββατο πρωί. Χτυπάει το κινητό μου από άγνωστο αριθμό. Μια κυρία ζητάει απεγνωσμένα κομμώτρια για την κόρη της. “Πότε είναι ο γάμος;” τη ρωτάω. “Σήμερα κορίτσι μου αστα η κομμώτρια που είχαμε κλείσει αρρώστησε και τί να κάνω αχτένιστη θα πάει νύφη η κόρη μου; Μια την έχω” μου είπε η κυρία. Σπάραξε η καρδιά μου, της έδωσα τον λόγο μου, 5 το απόγευμα θα ήμουν εκεί.


Μπαίνω σπίτι κόσμος χαμός τραγούδια τούλια και χαρές. Η νύφη στο κέντρο με τη λευκή της ρόμπα. Συστηνόμαστε η μαμά της μου φίλαγε τα χέρια, με χιλιοευχαριστούσε. Ξεκινάω να χτενίζω τη νύφη, πιάνουμε την κουβέντα. Μου λέει για τον άντρα που της έκλεψε την καρδιά, μου μιλάει γι΄αυτόν γεμάτη ενθουσιασμό. “Ειμαι έγκυος αλλά δεν το ξέρει θα του το πω απόψε” μου λέει χαρούμενη και μου δείχνει φωτο του απο το κινητό της. Ένα τεράστιο εκκωφαντικό ΜΠΑΜ ακούστηκε στα αυτιά μου από χιλιάδες γυαλιά να σπάνε, καθώς στη φωτό που μου έδειχνε ήταν…ο άντρας μου….

Άσπρισα, σταμάτησε η καρδιά μου. Χιλιάδες κουβέντες στιγμές γέλια πέρασαν από το κεφάλι μου εκείνη την ώρα. Έχει δίδυμο αδερφό, κανε να έχει δίδυμο αδερφό, σκεφτόμουν. Ήμουν σε σύγχιση. Έφυγα μουδιασμένη, ξέχασα και να πληρωθώ. Τον πήρα τηλέφωνο δεν απαντούσε. Είχε φύγει για επαγγελματικό ταξίδι είχε πει και έλειπε απο την προηγούμενη. Παραφύλαξα στην εκκλησία να σιγουρευτώ ότι αυτός ήταν ο γαμπρός, παρακαλούσα μέσα μου να είχα κάνει λάθος. Ώσπου τον είδα να στέκεται γαμπρός στο κεφαλόσκαλο της εκκλησίας. Έφυγα….


Μπλοκ απο παντού. Άλλαξα αριθμό. Πέταξα τα ρούχα του στον κάδο. Κανόνισα να μου κρατήσει τα παιδιά μια φίλη για 3 μέρες. Όλα τα έκανα σε 5 λεπτα. Σα να μην υπήρχε ποτέ, σαν να μην ήμασταν ποτέ μαζί, σαν να μην τον γνώριζα. Έβαλα 2 ρούχα σε μια βαλίτσα και έφυγα.

Γύρισα μετά από 3 μερες. Είχα πάει στο νησί μου, στους γονείς μου. Τους είπα να μην μου μιλανε το σεβαστηκαν. Γύρισα και νοίκιασα άρων άρων το πρώτο σπίτι που βρήκα μπροστά μου. Σε άλλη περιοχή, κοντά σε εκείνη που έμενα για να μην χάσουν το σχολειο τους, τα παιδιά μου. Κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι οδηγούσα μιση ωρα για να τα παω και να τα πάρω από το σχολειο για να χάσει τελείως τα ίχνη μου και να μην με ενοχλήσει ξανά. Τα παιδιά ρωτούσαν, τους είπα έπιασε δουλειά στο εξωτερικο και θα αργήσει να γυρίσει.

Τα βράδια δάκρυα και ηρεμιστικά. Ένιωθα πως είχε τελειώσει ο κόσμος μου. Τα πρωινά πριν χωρίσω φορούσα γυαλιά ηλίου για να μην φαίνονται οι μελανιές απο το ξύλο του άντρα μου. Τώρα τα φορούσα για να μην φαίνονται τα μάτια μου που είχαν πρηστεί από το κλάμα. Έκανα 6 μήνες να χαμογελάσω. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τόση κοροιδία σ εμένα και ειδικά στα παιδιά μου, που δέθηκαν μαζί του.


Μαζί του καμία επαφή. Πέρασαν 9 μήνες. Όσες για να γεννήσει η γυναίκα του. Τον βρήκα ξαφνικά μπροστά μου, στο πάρκινγκ της πολυκατοικίας. Έκλαιγε και επεφτε στα πόδια μου, με παρακαλούσε να τον αφήσω να μου εξηγήσει. Τον κλώτσησα στο κεφάλι χωρίς συναίσθημα, δεν έβγαλα ούτε ένα δάκρυ. Γέμισε αίματα. Με κοίταξε με απορία. Απορούσε κιόλας που μου κατέστρεψε ο,τι πιο πολύτιμο είχα: Την εμπιστοσύνη μου, στους ανθρώπους.

Από τότε πηδάω και φεύγω. Ναι όπως το ακούς. Οταν γνωρίζω κάποιον και μ αρέσει και του αρέσω του ξεκαθαρίζω ότι δεν γουστάρω σχέσεις και οτι είναι μόνο για ένα βράδυ.


Συνήθως επιδιώκουν και δεύτερο αλλά τους μπλοκάρω για να μην με ξαναενοχλήσουν. Ένας μια φορά έφερε πρωινό την άλλη μέρα και του το πέταξα στα μούτρα.


Έτσι κάνουν όλοι, τους καλούς, κι από πίσω δουλεύει η ψευτιά. Θύμα κανενός αλήτη ξανά.

Κλωτσιά στο κεφάλι και δρόμο.


Μιράντα