Τους ξεγέλασε όλους: 30χρονος παρίστανε τον μαθητή λυκείου, πέρασε στην Ιατρική, αλλά τον πpόδωσε ο γείτονας

Ταινία έγινε η συγκλονιστική ιστορία ενός 30χρονου που παρίστανε τον μαθητή Λυκείου για να περάσει στην Ιατρική, που ήταν το όνειρό του.

Από πολλές απόψεις, ο Μπράντον Λι ήταν υπόδειγμα μαθητή στο λύκειό του στη Γλασκώβη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ειδικά δεδομένου του δύσκολου ξεκινήματός του στη ζωή μετά το θάνατο και των δύο γονιών του.

Ήταν ένας έξυπνος μαθητής με μέλλον στην ιατρική, ο οποίος έπαιζε ποδόσφαιρο, συμμετείχε στην ομάδα debating και βοήθησε συμμαθητές του, που έκαναν bullying στο σχολείο να αλλάξουν συμπεριφορά δείχνοντάς τους έναν άλλον – καλύτερο- δρόμο στη ζωή.

Ωστόσο, ο Μπράντον Λι δεν ήταν έφηβος μαθητής ούτε καν ο Μπράντον Λι, αλλά ο Μπράιαν Μακκίνον, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ένας 30χρονος διαγραμμένος από το Πανεπιστήμιο φοιτητής Ιατρικής, όταν γράφτηκε ξανά στο παλιό του σχολείο.

Ξεγέλασε δασκάλους και συμμαθητές ισχυριζόμενος ότι ήταν ένας μαθητής της προτελευταίας τάξης του Λυκείου, που ακολουθούσε το όνειρό του να πάει στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει Ιατρική. Και τα κατάφερε με το τέχνασμά του – κάποιοι το λένε “απατεωνιά”, αλλά αυτό είναι τυπικά μόνον σωστό- και μπήκε για δεύτερη φορά στην Ιατρική και μάλιστα με την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία.

Η συγκλονιστική ιστορία που Μπράντον Λι

Είκοσι πέντε χρόνια μετά, η ιστορία του, που είναι πασίγνωστη στη Σκωτία, έγινε ταινία στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία του Τζόνο Μακ Λέοντ, ο οποίος ήταν συμμαθητής του το 1993.

Η ταινία “My Old School” (μτφ. “Το παλιό μου σχολείο”) περιλαμβάνει συνεντεύξεις με παλιούς δασκάλους και φίλους του από το σχολείο, καθώς και μια συνέντευξη με τον ίδιο αν και αρνήθηκε να εμφανιστεί στην οθόνη και στην ταινία τον υποδύεται ο διάσημος ηθοποιός Άλαν Κάμμινγκ.

Η ταινία – που βγήκε μόλις στους κινηματογράφους – περιγράφει πώς ο Μακκίνον επέστρεψε στο παλιό του σχολείο στα βόρεια της Γλασκώβης, το 1993, παρόλο που είχε ήδη αποφοιτήσει από εκεί το 1980 και είχε συνεχίσει τις σπουδές του στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο, από το οποίο όμως διαγράφηκε λόγω αποτυχίας σε κάποια μαθήματα.

Κανένας από τους καθηγητές- συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τον είχαν μαθητή την πρώτη φορά – δεν αντιλήφθηκε την πραγματική του ταυτότητα και έτσι έγινε δεκτός στο Λύκειο, έχοντας συμμαθητές εφήβους με τα μισά του χρόνια, προκειμένου να πάρει τους βαθμούς που απαιτούνταν για να ξαναμπεί στο Πανεπιστήμιο και να πραγματοποιήσει το όνειρό του να γίνει γιατρός.

Ο Μακκίνον ήταν αρχικά μαθητής στο Λύκειο Bearsden μεταξύ 1974 και 1980 και πήρε τους βαθμούς που χρειαζόταν για να σπουδάσει Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.

Ωστόσο εκεί, απέτυχε δύο φορές στις εξετάσεις του σε ένα μάθημα και τον διέγραψαν, σύμφωνα με το σύστημα του Πανεπιστημίου, το 1983. Δέκα χρόνια αργότερα, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στην ιατρική, με κίνητρο τον θάνατο του πατέρα του από αδιάγνωστο καρκίνο.

Η απάτη που σκαρφίστηκε για να γίνει γιατρός

Για να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο για δεύτερη φορά, σχεδίασε το διαβόητο πλέον τέχνασμα και ξαναπήγε στο Λύκειο, στην προτελευταία τάξη, στο παλιό του σχολείο, το Bearsden. Άλλαξε το όνομά του σε Μπράντον Λι- χωρίς να καταλάβει πως αυτό ήταν το όνομα του πρόσφατα αποθανόντος γιου του θρύλου των πολεμικών τεχνών Μπρους Λι- και προσποιήθηκε ότι ήταν από τον Καναδά – μιλώντας ακόμη και με ψεύτικη καναδική προφορά.

Έστησε για τον εαυτό του ένα δραματικό παρελθόν, λέγοντας στους καθηγητές του πως η μητέρα του- που ήταν τραγουδίστρια της όπερας- είχε πεθάνει, μετά από λίγο πέθανε και ο πατέρας του και πήγε να ζήσει με τη γιαγιά του στη Σκωτία.

Βέβαια, για να μπορέσει να υποστηρίξει – με έγγραφα- την ιστορία του, προσκόμισε στο Λύκειο δύο συστατικές επιστολές – πλαστές προφανώς- μια από τον Καναδά και μία από το Λονδίνο, αλλά το σχολείο απλώς τις αρχειοθέτησε, χωρίς να τις ελέγξει. Ένα από τα ονόματα αυτών που υπέγραφαν τις συστατικές επιστολές ήταν πρώην φίλη του Μικ Τζάγκερ των Rolling Stones!

Παρά το γεγονός ότι ήταν δύο φορές μεγαλύτερος από τους άλλους μαθητές και ψηλότερος από τους περισσότερους και με διαφορετικές συνήθειες – κρατούσε σάκα στο σχολείο αντί για σακίδιο πλάτης – έλεγε σε όλους πως απλώς μεγαλόδειχνε, αν και μια φορά του ξέφυγε σ΄έναν συμμαθητή του πως θυμόταν την ημέρα που ο Έλβις Πρίσλεϋ πέθανε, το 1977, τη χρονιά που υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο “Μπράντον”.


Η δεύτερη ευκαιρία στο όνειρο και η αυτοβιογραφία ενός παιδιού με IQ 161

Ήταν πολύ έξυπνος, είχε IQ 161 (επίπεδο ιδιοφυΐας) , αλλά έμενε λίγο πίσω στα μαθήματα επίτηδες για να μην γίνει δαχτυλοδεικτούμενος και αποκαλυφθεί, έγινε ένας πολυδιάστατος μαθητής στο σχολείο, εντάχθηκε στην ποδοσφαιρική ομάδα και στην ομάδα debating και κατάφερε, με τον τρόπο του, να πείσει τα παιδιά που έκαναν bullying στο σχολείο – αφού τα πήρε υπό την προστασία του ακούγοντάς τα χωρίς να τα καταδικάζει, να αλλάξουν στάση ζωής.

Κάποια στιγμή, η ψεύτικη βορειοαμερικανική προφορά του τού έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σχολική παράσταση, στην οποία έπρεπε να φιλήσει ένα 16χρονο κορίτσι. ΄Ηρθε σε πολύ δύσκολη θέση και παρ΄ολίγον να αποκαλυφθεί. Κατάφερε να αντέξει μέχρι το βράδυ της παράστασης, αλλά ακόμη και το φιλί που -περίμεναν όλοι- ένα φιλί που ένα κορίτσι θα έδινε στον πατέρα του.

Η καθηγήτριά του Γκουίνεθ Λάιτμπόντι, 78 ετών σήμερα και συνταξιούχος, είπε ότι αρχικά τον μπέρδεψε με έναν ενήλικα μαθητή, αλλά στη συνέχεια πείστηκε ότι ήταν ώριμος επειδή ήταν Καναδός.

Όπως αφηγείται: «Εκείνη την εποχή το σχολείο είχε μια ξεχωριστή τάξη για ενήλικες μαθητές που έκαναν μαθήματα και νόμιζα ότι ήταν ενήλικος μαθητής, αλλά εκείνος απάντησε, “Είμαι στην τάξη σας”. Εξεπλάγην, αλλά μπήκε και έκανε την εγγραφή στην κανονική τάξη. Έπειτα έκανα το μάθημά μου και στο διάστημα που μεσολάβησε ένας από τους καθηγητές Φυσικών Επιστημών μου είπε, “έχεις αυτόν τον άνθρωπο στην τάξη σου;” Και είπα “ναι” και μείναμε και οι δύο έκπληκτοι. Αλλά ήταν εξαιρετικός μαθητής, καθόταν πάντα στο πρώτο θρανίο. Μερικές φορές οι μαθητές στο εξωτερικό ωριμάζουν πιο γρήγορα από τους Βρετανούς και απλώς υπέθεσα ότι αυτό συνέβαινε με τον Μπράντον, καθώς, όπως γνωρίζαμε, ήταν από τον Καναδά. Είχαμε άλλα πράγματα να σκεφτούμε εκείνη την εποχή, ήμασταν απασχολημένοι. Ήταν απλώς μια περίεργη κατάσταση αλλά δεν δώσαμε περισσότερη σημασία».

Και συνέχισε: «Νομίζω ότι θα τον είχα αναγνωρίσει αν τον είχα διδάξει την πρώτη του φορά στο σχολείο. Ένα μεγάλο λάθος ήταν ότι το σχολείο δεν επέμενε ποτέ να δει το πιστοποιητικό γέννησής του».

Παρά τις δυσκολίες τα κατάφερε και έμεινε απαρατήρητος για δύο χρόνια. Στις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο πήρε πέντε βαθμούς Α – άριστα δηλαδή- γεγονός που του χάρισε μια θέση στο Πανεπιστήμιο του Νταντί για να σπουδάσει Ιατρική.

Η αποκάλυψη και η καταδίκη σε μια ζωή μακριά από το όνειρο

Το όνειρό του να γίνει γιατρός ήταν πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, ώσπου η τύχη του τελείωσε: ένας γείτονας άφησε να διαρρεύσει η πραγματική του ταυτότητα το 1995, βάζοντάς τον στο επίκεντρο μιας φρενίτιδας των ΜΜΕ, που τελικά του κόστισε τη θέση του στο πανεπιστήμιο για δεύτερη φορά. Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Νταντί τον απέβαλε από τη σχολή λόγω «έλλειψης ακεραιότητας».

Η κυρία Λαϊτμπόντι, η οποία εξακολουθεί να ζει κοντά στο παλιό της σχολείο, είπε ότι δεν είχε καταφέρει να μιλήσει στον Μακκίνον από τότε που αποκαλύφθηκε η πραγματική του ταυτότητα, παρά το γεγονός ότι προσπάθησε να τον βρει σε ένα τοπικό σούπερ μάρκετ.

Εξήγησε: «Για χρόνια, τον έβλεπα να ψωνίζει στο Tesco με τη μητέρα του. Προτιμούσε τα βράδια γιατί ήταν πιο ήσυχα. Συνήθιζε να φοράει ένα καπέλο του μπέιζμπολ χαμηλά. Μία ή δύο φορές τον ακολούθησα για να δω αν θα μπορούσα να τον προλάβω, αλλά πάντα εξαφανιζόταν μόλις ήξερε ότι κάποιος τον είχε εντοπίσει. Είναι μια εκπληκτική ιστορία, αλλά πραγματικά θλιβερή, διότι δεν κατάφερε ποτέ να ασχοληθεί με την ιατρική. Αλλά πόσο καιρό θα μπορούσε να συνεχίσει με ένα ψεύτικο όνομα; Το τέχνασμα θα είχε ανακαλυφθεί αργά ή γρήγορα».

Ο γλυκομίλητος ΜακΚίνον τώρα ζει μόνος του, επιλέγοντας τη μοναξιά του, αλλά πάντα κοντά στο παλιό του σχολείο. Πηγαίνει στην τοπική βιβλιοθήκη – όπου λέγεται ότι διαβάζει για θεωρίες συνωμοσίας στο Διαδίκτυο – αλλά ως επί το πλείστον προτιμά να είναι μόνος. Πριν από μερικά χρόνια εργαζόταν σε ένα τοπικό βιομηχανικό πάρκο, αλλά είπε ότι σταμάτησε αφού δέχθηκε επίθεση από μια συμμορία ανδρών.

Έγραψε την αυτοβιογραφία του, που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά το 1997, και σχεδιάζει να κυκλοφορήσει μια ενημερωμένη έκδοση αργότερα φέτος.

Αν και ήταν πάντα απρόθυμος να μιλήσει για το παρελθόν – κάποτε απέρριψε μια μεγάλη συμφωνία πολλών εκατοντάδων χιλιάδων λιρών για έκδοση του βιβλίου του – είπε στην MailOnline: «Έκανα ό,τι έκανα. Αυτό ήταν τότε και αυτό είναι τώρα. Έσκυψα το κεφάλι μου και συνέχισα. Υπήρχαν μερικοί καθηγητές τη δεύτερη φορά που με είχαν διδάξει και την πρώτη, αλλά κανείς τους δεν με αναγνώρισε. Μπορεί να λένε σε αυτή τη ταινία πως με αναγνώρισαν, αλλά δεν το έκαναν. Φυσικά δεν το έκαναν. Όταν σκοπεύω να κάνω κάτι, το κάνω καλά. Το ίδιο ήταν και με την Ιατρική. Ήμουν καλός φοιτητής και τα πήγαινα πάρα πολύ καλά».

Τον Ιανουάριο, μιλώντας μέσα από μια χαραμάδα της πόρτας του μικρού διαμερίσματός του στον πρώτο όροφο ενός κτηρίου της Γλασκώβης, όπου μένει μόνος, ο άνεργος Μακκίνον κατακεραύνωσε την ταινία και είπε στην MailOnline: «Δεν είχα οποιαδήποτε σχέση με αυτήν την ταινία και δεν μ΄ενδιαφέρει διόλου να δω ούτε ένα απόσπασμά της. Δεν έχω δώσει ποτέ συνέντευξη στον Τζόνο Μακλέοντ, δεν θυμάμαι καν να ήμουν στο σχολείο μαζί του τη δεύτερη φορά».

Αυτές τις μέρες ο Μακκίνον σπάνια βγαίνει έξω – και είπε στη MailOnline ότι, όταν ο Μακλέοντ τον πλησίασε σε ένα καφέ στο West End της Γλασκώβης πριν από πέντε χρόνια για να του περιγράψει τα σχέδιά του για μια ταινία για αυτόν, εκείνος απλώς έφυγε: «Ο Mακλέοντ εμφανίσθηκε μπροστά μου σε μια καφετέρια το 2017, αυτοπροσκλήθηκε να καθίσει στο τραπέζι μου και ήταν νευρικός, αδιάκριτος και πιεστικός. Είπε ότι ήταν δημιουργός ταινιών ντοκιμαντέρ, είχε μια συλλογή με αποκόμματα εφημερίδων που αφορούσαν εμένα και ότι ήταν συμμαθητής μου στο σχολείο. Είπε επίσης ότι ήταν επικεφαλής μιας εταιρείας παραγωγής και είχε εξασφαλίσει τις υπηρεσίες του ηθοποιού Άλαν Κάμινγκ για να με υποδυθεί. Του έκοψα τον βήχα, σηκώθηκα, πήρα το σακάκι μου στο χέρι και πήγα γρήγορα προς την πόρτα, ενώ εκείνος συνέχιζε να μου λέει για τον Άλαν Κάμινγκ».

Οι γείτονες είπαν πως ο Μακκίνον ζει σαν ερημίτης, σπάνια βγαίνει από το σπίτι. Ένας γείτονας είπε: «Ζει εδώ μερικά χρόνια, αλλά είναι πολύ ήσυχος, δεν τον βλέπουμε και πολύ. Δεν βγαίνει πολύ έξω, μόνο ως τη βιβλιοθήκη, αλλά περνάει πολύ χρόνο στο διαμέρισμα. Κρατά τον εαυτό του για τον ίδιο και μόνον. Έχω ακούσει την ιστορία του, είναι πραγματικά απίστευτο που κατάφερε όλα αυτά. Μου αρέσει, είναι ωραίος τύπος».

Ο σκηνοθέτης Τζόνο Μακλέοντ είπε στη Mirror: «Πολλοί παλιοί συμμαθητές έχουν τη δική τους άποψη για το τι έκανε ο “Μπράντον”, αλλά ως επί το πλείστον τρέφουν αγάπη για αυτόν. Βέβαια, αυτό δε συμβαίνει με όλους. Η ταινία δεν είναι “αποκαθήλωσή” του, αλλά δεν συμφωνώ με όλες τις αποφάσεις που πήρε τότε».