Νίκος Ξανθόπουλος: Σε ηλικία 9 ετών φυλακίστηκε από τους Γερμανούς μαζί με τη μητέρα του

Ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο αγαπημένος ηθοποιός του Ελληνικού κινηματογράφου, το «παιδί του λαού», όπως έγινε γνωστός στη συνείδηση του κοινού έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 22/01 σε ηλικία 89 ετών.

Κατάφερε, όμως, να ζήσει μια ζωή που θα μπορούσε να γραφτεί σε βιβλίο και σε ταινία.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε από Πόντιους γονείς, στη Νέα Ιωνία. Η οικογένεια του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.

Ο πατέρας του έκανε διάφορες δουλειές, από ψαράς μέχρι τσαγκάρης και αυτές όταν ήταν κοντά στην οικογένειά του.

Και όμως στα 9 του χρόνια, ο Νίκος Ξανθόπουλος είχε φυλακιστεί από τους Γερμανούς μαζί με τη μητέρα του. Ήταν το 1943, μέσα στην γερμανική κατοχή.

Ο πατέρας του Νίκου Ξανθόπουλου, ήταν αντιστασιακός και συνήθιζε να εξαφανίζεται για αρκετό καιρό, ώστε να αποφύγει τη σύλληψη.

Δεν ήταν όμως μόνος ο ίδιος στο στόχαστρο, αλλά και όλη η οικογένεια, η οποία δεν κατάφερε να γλιτώσει.

«Ο πατέρας μου ήταν μυστήριος άνθρωπος ανήσυχος. Όταν έφυγε στο βουνό απομείναμε μόνοι σε ξένο τόπο. Έπιασα εγώ δουλειά στην τράτα, στο πόδι του. Τι δουλειά δηλαδή, μισό μερτικό έπαιρνα, μια χούφτα ψάρια.

Τι μπορούσα να προσφέρω οχτώ χρονών ψαράς. Πάλι καλά. Έκανα διάφορες βοηθητικές δουλειές, έπλενα το καΐκι, κουβάλαγα τις κουλούρες τα σκοινιά, κράταγα την τσίμα απ’ τη στεριά να καλάρει η τράτα», είχε αποκαλύψει κάποια στιγμή ο Νίκος Ξανθόπουλος, αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια.

Από παιδί ο Νίκος Ξανθόπουλος είχε μεγάλη αγάπη στα λογοτεχνικά βιβλία και ήθελε να γίνει φιλόλογος. Την περίοδο εκείνη δεν ήταν εύκολο για ένα παιδί φτωχής οικογένειας να διαβάζει λογοτεχνία, καθώς τα βιβλία αποτελούσαν είδος πολυτελείας και κόστιζαν πολύ ακριβά.

Ο Ξανθόπουλος όμως ήταν «προνομιούχος», επειδή είχε γείτονα έναν τυπογράφο, ο οποίος του δάνειζε βιβλία.

Η άλλη του αγάπη ήταν ο αθλητισμός. Από μικρός έκανε στίβο και είχε καλές επιδόσεις στο τριπλούν και το τρέξιμο μετ΄ εμποδίων.

Το 1952 έπαιζε ποδόσφαιρο στην αγαπημένη του ΑΕΚ

Και ξαφνικά, Εθνικό θέατρο. Ή μάλλον για αρχή στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Αν και ηθοποιός του θεάτρου από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.

Το 1970 ίδρυσε τον δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.

Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, μετά από απουσία 24 ετών, ήταν το 1995 στην ταινία «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο» του Γιώργου Ζερβουλάκου.