Ήταν παντρεμένος και μου σύστησε τα παιδιά της γυναίκας του, ως ανίψια του. Νοσηλεύτηκα στο Δαφνί

Είμαι 27 ετών δεν έχω σχέση με μονογονεϊκή οικογένεια. Έπεσα τυχαία πάνω σε μια ιστορία και θέλησα να πω και τη δική μου.

Τον γνώρισα πριν δυο χρόνια στο μέρος που έκανα διακοπές ήταν ο υπεύθυνος του beach bar. Τον λένε Μάξιμο και τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά, δεν μου είχε συμβεί να νιώσω κάτι τόσο δυνατό.

Από τη δεύτερη μέρα γίναμε ζευγάρι και αμέσως για να είμαι σωστή απέναντι στο τότε αγόρι μου, αλλά κα στον Μάξιμο, χώρισα από τη σχέση που είχα. Ναι το ζώον, ήθελα να είμαι σωστή στον Μάξιμο που ήταν παντρεμένος και έκανε τον ελεύθερο. Τόσο χαζή…

Ήταν να κάτσω δέκα μέρες στο νησί και κατέληξα να κάτσω δύο μήνες. Ονειρεμένα δείπνα στην αμμουδιά, βραδινά μπάνια με έρωτα κάτω από τα αστέρια, γέλια και πειράγματα, πίστευα ότι είχα βρει τον άντρα που ήθελα να κάνω οικογένεια. Ο ίδιος μου είχε πει πως είχε μαγαζί στα Νότια Προάστια αλλά επειδή εγώ έμενα στα Βόρεια, κανονίζαμε να μετακομίσω σπίτι του και να συζήσουμε μετά τις διακοπές.

Στο μεταξύ, για λίγες μέρες ειχαν έρθει και δύο αγοράκια που μου τα παρουσίασε ως ανίψια του, ο Σταύρος και ο Θανάσης. Μου έκανε εντύπωση που δεν τον φώναζαν θειο αλλά με το μικρό του όνομα και οταν τον ρώτησα πώς κι έτσι, μου είπε ότι από μικρά που ήταν, ήθελε να τον βλέπουν σαν φίλο για να τον εμπιστεύονται. Τον πίστεψα δεν πονηρεύτηκα.

Γυρίζουμε στην Αθήνα και ενώ υποτίθεται θα μέναμε μαζί στο σπίτι του, αρχίζει και μου τα μασάει και μου προτείνει να νοικιάσουμε άλλο επειδή λέει είχαν έρθει οι γονείς του από το χωριό και θα κάθονταν για μήνες οπότε είχε σκεφτεί να τους το παραχωρήσει. Ήταν φυσικά και η τέλεια δικαιολογία για να μην με πηγαίνει σπιτι του.

Μια μέρα και ενώ βλεπουμε ένα σπίτι και ο μεσίτης μας εξηγει το κόστος κλπ. χτυπάει μήνυμα στο κινητό του που το είχε αφήσει πάνω σε ένα πάσο. “Μωρό μου ο Σταύρος έκανε πυρετό, μπορείς να σταματήσεις να πάρεις ένα αντιπυρετικό; Και ο Μάξιμος θέλει σοκολάτα. Σ αγαπώ!”.

Χλώμιασα. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πως ήταν παιδιά του αλλά δεν θα τον φώναζαν μπαμπά;

Δεν έκανα σκηνη δεν είπα τίποτα και συγκράτησα τον αριθμό του κινητού.

Μόλις φυγαμε και γύρισα σπίτι μου, κάλεσα το νούμερο αυτό και ήταν η…γυναίκα του. Της εξήγησα ποια ήμουν, η γυναίκα τρελλάθηκε και μου είπε πως το έχει ξανακάνει ο τύπος και πως τα παιδιά ήταν δικά της και τα μεγάλωναν μαζί σχεδόν από μωρά. Έκλεισα το τηλέφωνο και ήπια ό,τι χάπια είχα σπίτι ώσπου λιποθύμησα και βρέθηκα ξαφνικά στον Ευαγγελισμό.




Τυχαία με βρήκε η γειτονισσα που πέρναγε από το σπίτι και με είδε από τη μπαλονόπορτα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Πήρε αστυνομία και ασθενοφόρο και με πήγαν στο νοσοκομείο, καλή της ώρα την ευχαριστώ.

Νοσηλεύτηκα δυο μερες αλλά λόγω κρίσεων που πάθαινα, και επειδή φοβόντουσαν πως θα το ξαναέκανα, έκριναν ότι έπρεπε να πάω στο Δαφνί. Οι γονείς μου, μόλις άκουσαν Δαφνί τρελλάθηκαν αλλά οι γιατροι τους εξήγησαν πως δεν θα έμενα για πάντα, παρά μόνο για ένα διάστημα ώσπου να ισορροπήσω μέσα μου.

Κατέληξα να μείνω δυο μήνες. Μου ειχαν πάρει το κινητό και δεν είχα επαφή με τον έξω κόσμο. Μετά έμαθα ότι ο Μάξιμος είχε το θράσσος να έχει σπάσει τα τηλέφωνα ώσπου το σήκωσε η μητέρα μου και επειδή γνώριζε την ιστορία τον ξέχεσε και απείλησε με μηνύσεις και δεν ξαναπήρε ποτέ. Η δε γυναίκα του είχε το θράσσος πέρσι, ένα χρόνο μετά από εκείνη την κόλαση, να με καλέσει στο σταθερό (??) να με ρωτήσει αν ήταν εκεί ο άντρας της “Ο ποοιος σου; Χαχαχαχα” της απάντησα και της το έκλεισα.

Κάποιοι ανθρωποι είναι αξιοι της μοίρας τους. Και αυτοί που κοροιδεύουν ξεδιάντροπα ανθρώπους που δεν φταίνε και όσοι τους κανακεύουν. Το Δαφνί ήταν τεράστιο σχολείο και με έκανε να αγαπήσω τη νοσηλευτική και στα 27 μου να αλλάξω πλεύση στην καριέρα μου. Ακόμα πιο τεράστιο σχολείο όμως ήταν ο Μαξιμος. Με έμαθε να μην εμπιστεύομαι ούτε τη μάνα που με γέννησε.

Θα μου πεις τώρα καλό είναι αυτό;

Κακό πάντως δεν είναι. Όχι τόσο όσο εκείνη η αφέλεια με την οποία κατάπινα για μήνες κάθε ψέμα του.

Δεν έχω καταφέρει να κάνω σχέση από τότε, δεν εχω καν κοιτάξει άντρα, δεν μου βγαίνει.

Βλέπω ψυχολόγο και φοβάμαι ακόμα και όταν με πλησιαζει κάποιος.

Ευχαριστώ όλο το προσωπικό του νοσοκομείου και ειδικα τη γειτόνισσά μου που μου έσωσε τη ζωή.

Μαρία

Πηγή: singleparent.gr