Ένα λεπτό ειλικρινούς προσοχής στο παιδί σου...

Ένα λεπτό ειλικρινούς προσοχής στο παιδί σου, αποτρέπει δεκάδες δυστυχισμένες στιγμές του στο μέλλον

Οι μεγαλύτερες ανασφάλειες του ανθρώπου προέρχονται από την έλλειψη της απαραίτητης προσοχής κατά την παιδική του ηλικία. Εκείνη την τρυφερή ηλικία όπου όλα μοιάζουν πρωτόγνωρα και η ανάγκη να τα μοιραστεί με τα πιο κοντινά του πρόσωπα είναι πρωταρχική.

Η ματαίωση της ανάγκης αυτής, όπως και οποιασδήποτε ανάγκης ενός παιδιού, έχει συνέπειες. Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο  ανώριμο για ορθή κρίση μυαλό του είναι πως είναι ανεπαρκές. Πως κάτι άλλο είναι πολύ πιο σημαντικό για τους γονείς του από τις κατακτήσεις, τις ανακαλύψεις ή τις προόδους του.

Όπως κάθε άνθρωπος που παραμελείται από τα αγαπημένα του πρόσωπα, το παιδί βιώνει τη συναισθηματική απογοήτευση. Θεωρεί, μάλιστα, ότι το ίδιο είναι υπεύθυνο, καθώς η στάση των γύρω του δείχνει πως δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να αξίζει την πολυπόθητη προσοχή τους.

Ως ενήλικας, το παιδί αυτό έχει δυο επιλογές ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. Ή θα κλειστεί στον εαυτό του, υποτιμώντας τον, ή θα αναπτύξει την άμυνα της επίδειξης των δυνατών του σημείων, υπερτιμώντας τα.

Στην πρώτη περίπτωση, το βασικό κριτήριο στις σχέσεις γίνεται η επιλογή ανθρώπων που θεωρούμε πως μπορούν να μας δώσουν αυτά που μας λείπουν. Η απαίτηση, το παράπονο ή η πλήρης υποταγή είναι τα μέσα που χρησιμοποιούμε συνήθως για να γεμίσουμε το κενό μας.

Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει η τάση για υπερίσχυση πάνω σε ανθρώπους, προκειμένου να μειωθεί το αίσθημα ανεπάρκειας που έχει δημιουργηθεί. Ο κατά τα φαινόμενα δυναμισμός γίνεται εργαλείο ψαρέματος θαυμασμού που ικανοποιεί ψευδώς τον πληγωμένο εγωισμό.

Η εσωτερική ισορροπία είναι δύσκολο να επιτευχθεί, διότι το ανεξήγητο κενό που δημιουργήθηκε κατά την παιδική ηλικία, εκείνη η απουσία συναισθηματικής φροντίδας, κλόνισε τόσο τη ζυγαριά της αυτοπεποίθησής του παιδιού που δεν κατόρθωσε ποτέ να στεριώσει τον άξονά της.

Ως ενήλικες είναι αρκετά δύσκολο ν’ αντιληφθούμε αυτά τα κενά, ώστε να μπορέσουμε να τα καλύψουμε. Χρειάζεται κόπος, θέληση και χρόνος. Ως γονείς, από την άλλη, έχουμε την ευκαιρία να μην τα δημιουργήσουμε στα παιδιά μας. Να μην κάνουμε αυτό που μας έκαναν.

Μεγαλώνοντας ένα παιδί αντιλαμβάνεσαι πιο εύκολα τα λάθη που έγιναν στη δική σου ανατροφή. Είναι επιλογή σου να έχεις τα μάτια και την καρδιά ανοιχτά  για να τα παρατηρήσεις και μέσα από το ταξίδι της αυτογνωσίας να τα διορθώσεις στον εαυτό σου. Όμως είναι υποχρέωσή σου να φροντίσεις ώστε να μην τα επαναλάβεις στο δικό σου παιδί.

Κανένας γονιός δεν είναι αλάθητος, αλλά το να μεταφέρεις τα ίδια λάθη από γενιά σε γενιά, είναι μια κληρονομιά αχρείαστη κι ανώφελη.

Άκου, λοιπόν, το παιδί σου όταν θέλει κάτι να σου πει, ακόμα κι αν σου φαίνεται ασήμαντο ή αν πνίγεσαι στη δουλειά. Ένα λεπτό ειλικρινούς προσοχής σου τώρα, αποτρέπει δεκάδες δυστυχισμένες στιγμές του στο μέλλον. Εξάλλου, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την υγεία. Από την ψυχική υγεία του παιδιού σου.