Αυξημένος ο κίνδυνος εμφράγματος και εγκεφαλικού μετά από ουρική αρθρίτιδα

 

Ο κίνδυνος εμφράγματος και εγκεφαλικού αυξάνει κατά το πρώτο τετράμηνο μετά από μία έξαρση ουρικής αρθρίτιδας (ποδάγρας), όπως δείχνει μία νέα βρετανική επιστημονική μελέτη, η πρώτη που κάνει αυτήν τη συσχέτιση.

Η έρευνα ανέλυσε στοιχεία για 62.574 ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα, από τους οποίους οι 10.475 είχαν πάθει έμφραγμα ή εγκεφαλικό μετά από τη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Νότιγχαμ και του Κιλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Α. Αμπισέκ της Ιατρικής Σχολής του πρώτου πανεπιστημίου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «Journal of American Medical Association» (JAMA).

Η μελέτη βρήκε ότι οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα που έπαθαν έμφραγμα ή εγκεφαλικό είχαν διπλάσια πιθανότητα να έχουν εμφανίσει έξαρση της πάθησής τους κατά τις προηγούμενες 60 ημέρες από το καρδιαγγειακό επεισόδιο και μιάμιση φορά μεγαλύτερη πιθανότητα να είχαν έξαρση της ποδάγρας τους κατά τις προηγούμενες 60 έως 120 ημέρες. Επίσης, οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα που πέθαναν λόγω εμφράγματος ή εγκεφαλικού είχαν τουλάχιστον τετραπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν έξαρση της πάθησής τους κατά τις προηγούμενες 60 ημέρες και υπερδιπλάσια πιθανότητα να είχαν εκδηλώσει έξαρση της ουρικής αρθρίτιδας κατά τις προηγούμενες 60 έως 120 ημέρες.

Πρόκειται για μία συχνή μορφή αρθρίτιδας που προκαλείται από υψηλά επίπεδα του ουρικού οξέος, μίας χημικής ουσίας που παράγεται από τη διάσπαση των ιστών στο σώμα και η οποία υπάρχει, επίσης, σε ορισμένες τροφές και ποτά. Όταν κάποιος έχει υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος, αυτό εναποτίθεται μέσα στις αρθρώσεις και γύρω από αυτές με τη μορφή κρυστάλλων σχήματος βελόνας.

Όταν απελευθερώνονται, αυτοί οι κρύσταλλοι προκαλούν σοβαρή φλεγμονή που οδηγεί σε πόνους στις αρθρώσεις, πρήξιμο, ερυθρότητα κ.ά., που διαρκούν μία έως δύο εβδομάδες. Αυτές οι εξάρσεις επαναλαμβάνονται συχνά και, όπως δείχνει η νέα μελέτη, αποτελούν παράγοντα κινδύνου για έμφραγμα και εγκεφαλικό. Γενικότερα, οι άνθρωποι με ουρική αρθρίτιδα τείνουν να έχουν περισσότερους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.

Ο καθηγητής Αμπισέκ τόνισε ότι «τα ευρήματα δείχνουν πως οι εξάρσεις της ουρικής αρθρίτιδας σχετίζονται με μία παροδική αύξηση στα καρδιαγγειακά περιστατικά μετά από αυτές τις εξάρσεις. Οι άνθρωποι με επαναλαμβανόμενες τέτοιες εξάρσεις πρέπει να κάνουν μακρόχρονη θεραπεία με φάρμακα όπως το αλοπουρινόλ, ώστε να εξαλειφθούν με αξιόπιστο τρόπο οι εναποθέσεις των ουρικών κρυστάλλων και έτσι να παύσουν οι εξάρσεις της ουρικής αρθρίτιδας. Ακόμη, αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει πιθανώς να κάνουν παράλληλα θεραπεία για τους πρώτους λίγους μήνες με αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η κολχικίνη. Τέλος, οι άνθρωποι με ουρική αρθρίτιδα πρέπει να ενθαρρυνθούν να υιοθετήσουν έναν υγιή τρόπο ζωής, που θα περιλαμβάνει θεραπεία διαταραχών όπως η υπέρταση, η υψηλή χοληστερίνη, η παχυσαρκία και ο διαβήτης, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο υποκείμενος κίνδυνος εμφράγματος ή εγκεφαλικού».