Οι χειρουργικές μέθοδοι για τη μεγέθυνση του ανδρικού μορίου ίσως είναι επικίνδυνες και έχουν «μη αποδεκτά υψηλά ποσοστά επιπλοκών», ενώ πιο αποδοτικές μπορεί να είναι ορισμένες μη χειρουργικές μέθοδοι.
Το συμπέρασμα προέρχεται από μία μετανάλυση – μία μελέτη, δηλαδή, στην οποία αναλύθηκαν συνδυαστικά τα ευρήματα αρκετών παλαιότερων.
Στην προκειμένη περίπτωση αναλύθηκαν 10 προγενέστερες μελέτες, οι μισές εκ των οποίων αφορούσαν χειρουργικές μεθόδους που είχαν πραγματοποιηθεί σε 121 άντρες και οι υπόλοιπες μη χειρουργικές μεθόδους που είχαν εφαρμοστεί σε 109 άντρες.
Την ανάλυση, που δημοσιεύεται στην «Διεθνή Βρετανική Επιθεώρηση Ουρολογίας» (BJUI), πραγματοποίησαν οι ουρολόγοι-ανδρολόγοι Μάρκο Ορντέρα και Πάολο Γκοντέρο από το Πανεπιστήμιο του Τουρίνο.
Όπως σημειώνουν στο άρθρο τους, το μέγεθος του πέους απασχολεί ιδιαίτερα τους άντρες που προσβάλλονται από το σύνδρομο του μικρού πέους ή απ’ όσους πιστεύουν ότι έχουν μικρό πέος παρ’ ότι οι διαστάσεις του βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων.
Τα ευρήματα
Τα ευρήματα
Οι χειρουργικές μέθοδοι για την αύξηση του μεγέθους του, λένε οι δύο ερευνητές, μπορεί να είναι επικίνδυνες και έχουν «μη αποδεκτά, υψηλά ποσοστά επιπλοκών».
Μεταξύ των μη χειρουργικών μεθόδων, όμως, τουλάχιστον μία φαίνεται πως μπορεί να έχει αποτέλεσμα: η μέθοδος της έλξης, κατά την οποία μία ειδική συσκευή τεντώνει καθημερινά το πέος για αρκετές ώρες και τελικά οδηγεί σε αύξηση του μήκους του.
Η μία από τις μελέτες με την έλξη, κατέδειξε μέση αύξηση κατά 1,8 εκατοστά σε κατάσταση ηρεμίας. Μία άλλη έδειξε μέση αύξηση κατά 2,3 εκατοστά σε κατάσταση ηρεμίας και κατά 1,7 εκατοστά σε κατάσταση στύσης.
Ωστόσο, για να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα οι άντρες έπρεπε να ακολουθήσουν για καιρό μια αρκετή επίπονη θεραπεία. Στην πρώτη μελέτη φορούσαν τη συσκευή επί 4 έως 6 ώρες την ημέρα για τέσσερις μήνες, ενώ στη δεύτερη η θεραπεία κράτησε 6 μήνες.
Η χρήση ειδικής αντλίας και δακτυλίου στη βάση του πέους, δεν φάνηκε να αποδίδουν, σύμφωνα με τους ερευνητές, που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η έλξη «φαίνεται πως αντιπροσωπεύει την μοναδική, επιστημονικά τεκμηριωμένη τεχνική επιμήκυνσης του πέους».
Μάλιστα τα αποτελέσματα με αυτήν «δεν φαίνεται να είναι υποδεέστερα από αυτά της χειρουργικής (επιμήκυνσης), γεγονός που καθιστά αυτές τις συσκευές έλξεως ιδεώδη θεραπευτική επιλογή πρώτης γραμμής, για τους ασθενείς που αναζητούν μια μέθοδο επιμήκυνσης του πέους», προσθέτουν.
Όποια μέθοδο κι αν εξέτασαν, πάντως, η περίμετρος του πέους παρέμεινε αναλλοίωτη.
Τα φυσιολογικά όρια
Το ερώτημα είναι αν χρειάζονται όντως οι άντρες μεγαλύτερο πέος. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι περισσότεροι απ’ όσους επιδιώκουν να αυξήσουν το μήκος του, έχουν στην πραγματικότητα πέος μεγέθους εντός των φυσιολογικών ορίων.
Όπως εξηγούν, για να πάσχει ένας άντρας από αληθινό σύνδρομο μικρού πέους, πρέπει το μόριό του να έχει μήκος κάτω από 4 εκατοστά σε κατάσταση ηρεμίας και κάτω από 7,5 εκατοστά όταν έχει στύση, αν και υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις σε αυτούς τους αριθμούς αναλόγως με το ύψος και το σωματικό βάρος κάθε άνδρα.
Σε μία μελέτη του 2005 με 92 άντρες που ήθελαν να κάνουν θεραπεία επειδή είχαν μικρό πέος, κανένας δεν είχε τόσο μικρό μόριο ώστε να θεωρηθεί πως έπασχε από το σύνδρομο.
Ο ρόλος του στο σεξΤο όλο πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στον μύθο που θέλει το μεγάλο πέος να είναι πιο ικανοποιητικό στο σεξ και τις γυναίκες να ικανοποιούνται μόνο όταν ο σύντροφός τους έχει μεγάλο πέος.
Ωστόσο, μελέτη που δημοσιεύθηκε προ καιρού στην «Βρετανική Επιθεώρηση Ουρολογίας» και στην οποία αναλύθηκαν τα ευρήματα 50 προγενέστερων που διεξήχθησαν την τελευταία 60ετία, έδειξε ότι το 85% των γυναικών είναι ικανοποιημένες από το μέγεθος του πέους του συντρόφου τους.
Εντούτοις, μόλις το 55% των ανδρών δήλωσαν ικανοποιημένοι από το μέγεθός τους.
Δημοσκόπηση εξάλλου που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «BMC Women’s Health» το 2001, έδειξε πως γι’ αυτές η περίμετρος του πέους είναι πιο σημαντική όταν το θέμα είναι η ικανοποίηση στο σεξ – και δεν υπάρχει θεραπεία που να μπορεί να κάνει κάτι σε αυτόν τον τομέα, σύμφωνα με τους ερευνητές.
