Τα στίγματα είναι πληγές που πιστεύεται ότι ομοιάζουν με τις πληγές του Χριστού κατά την σταύρωση του, και εμφανίζονται στα χέρια, στα πόδια και μερικές φορές στα πλαϊνά και στο κεφάλι ενός ατόμου.
Το γεγονός ότι τα στίγματα εμφανίζονται διαφορετικά σε κάθε άτομο, είναι ισχυρή απόδειξη ότι οι πληγές δεν προέρχονται πραγματικά από θαύμα.
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης (1182 - 1226), που είχε αφιερώσει την ζωή του στον να μιμηθεί τον Χριστό κατά όλους τους τρόπους, επέφερε διάφορα τραύματα στον εαυτό του και άρχισε την πρώτη στιγματική απάτη. Έχουν υπάρξει και αρκετοί εκατοντάδες άλλοι, συμπεριλαμβανομένης και της Magdalena de la Cruz (1487-1560) της Ισπανίας ( που παραδέχθηκε την απάτη της όταν αρρώστησε σοβαρά) και της Therese Neumann της Βαυαρίας (1898-1962). Η τελευταία, σύμφωνα με αναφορές, επέζησε για 35 χρόνια τρώγοντας μόνο το "ψωμί" της Θείας Ευχαριστίας κάθε πρωί. Επίσης λεγόταν ότι ήταν ενορατική και ικανή για αστρική προβολή. Ένας από τους πιο πρόσφατους στιγματικούς, ο Fr. James Bruce, ισχυριζόταν ότι όχι μόνο είχε τις πληγές του Ιησού στο σώμα του αλλά και ότι τα θρησκευτικά αγάλματα δακρύζαν στην παρουσία του. Αυτό έγινε το 1992 σε ένα προάστιο της Ουάσιγκτον όπου τα περίεργα φαινόμενα είναι πλέον συνήθη. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι τα μάζεψε από κει. Τώρα έχει μια ενορία σε μια αγροτική περιοχή της Βιρτζίνια, όπου τα θαύματα έχουν σταματήσει.
Αυτοδημιούργητες πληγές είναι κοινές μεταξύ ανθρώπων με ορισμένου είδους εγκεφαλικές διαταραχές. Ο ισχυρισμός ότι οι πληγές είναι προϊόντα θαύματος, είναι σπάνιος και μάλλον οφείλεται σε υπερβάλλουσα θρησκευτικότητα παρά σε αρρώστια του εγκεφάλου, αν και μπορούν να συμβαίνουν και τα δυο.
Η πιθανότητα του να είναι οι πληγές ψυχοσωματικές ( ψυχογενείς πορφύρες), που εκδηλώνονται από βασανισμένες ψυχές, μάλλον φαίνεται πολύ πιο μικρή από το να είναι φάρσες, στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχουν κυρίως δυο λόγοι για να πιστέψουμε ότι τα στίγματα είναι συνήθως αυτοεπιφερόμενα παρά ψυχοσωματικά ή θαυματουργικά. Πρώτον, κανείς στιγματικός δεν εκδηλώνει αυτές τις πληγές, από την αρχή μέχρι το τέλος, παρουσία άλλων. Μόνο όταν δεν επιβλέπονται αρχίζουν να αιμορραγούν ( Υπάρχει μια εμφανής εξαίρεση εδώ: η Κάτια Ρίβας). Και δεύτερον, ο κανόνας του Χιούμ στο Περί Θαυμάτων είναι ότι όταν συμβαίνει ένα υποτιθέμενο θαύμα, ρωτάμε τους εαυτούς μας, τι είναι πιο θαυματουργό, το υποτιθέμενο θαύμα ή το ότι μας κοροϊδεύουν; Η λογική απαιτεί να πάμε με το μικρότερο από τα δυο θαύματα, το λιγότερο απίθανο, και να συμπεράνουμε ότι δεν βλέπουμε ένα θαύμα αλλά μια ευσεβή απάτη. Όλες οι 32 περίπου καταγεγραμμένες υποθέσεις στιγμάτων ήταν Ρωμαιοκαθολικοί και όλες, εκτός από 4, ήταν γυναίκες. Καμία υπόθεση στιγμάτων που να συνέβει πριν από τον 13ο αιώνα δεν είναι γνωστή , * όταν η σταυρός έγινε το επίσημο σύμβολο της Χριστιανοσύνης στην Δύση. Η λογική μάλλον φαίνεται να απαιτεί την μη-θαυματουργική εξήγηση.
Μια από τις τελευταίες υποθέσεις για να προστεθεί στην λίστα των υποτιθέμενων στιγματικών, είναι η Ώντρεϊ Σάντο (Audrey Santo), ένα κορίτσι που βρίσκεται σε κώμα από το 1987 σε ηλικία τριών χρονών. Τι είδους ανθρώποι θα εμπνεόντουσαν από έναν Θεό που έριχνε ένα παιδί σε κώμα και μετά θα του επέφερε πληγές; Ο Τζο Νίκελ (Joe Nickell) πιστεύει ότι έχει την απάντηση:
Οι άνθρωποι φαίνεται να διψούν για μια χειροπιαστή θρησκευτική εμπειρία, και όταν υπάρχει μια τέτοια έντονη ζήτηση, δημιουργείται η ευκαιρία για αυτό που θα ονομάζαμε "ευσεβή απάτη". Τα λεφτά σπανίως είναι το κύριο κίνητρο, με την κινητήρια ώθηση να είναι η υπερνίκηση των αντιξοοτήτων, η ανανέωση της πίστης των πιστών και η αμηχανία αυτών που αμφιβάλλουν.
Οι άνθρωποι επίσης δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ο Θεός θα επέτρεπε τον αναίτιο πόνο. Θέλουν να αισθάνονται σημαντικοί και να ευχαριστούν αυτούς που έχουν εξουσία πάνω τους. Τι θα μπορούσε να είναι πιο ξεχωριστό το να έχεις επιλεχθεί για να υποφέρεις τις πληγές και τα βάσανα του Σωτήρος; Τι θα μπορούσε να ευχαριστήσει περισσότερο τον Θεό από το να είναι ο ίδιος η απόδειξη της ύπαρξης του; Λοιπόν, το να είναι έντιμος και ειλικρινής θα ήταν μια καλή αρχή.
