Ο στιγμιαίος καφές πρωτοεμφανίστηκε την άνοιξη του 1938 στην Ελβετία. Από τότε ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και εξελίχθηκε στο γνωστό και για πολλούς αγαπημένο ρόφημα.
Η κρύα όμως μορφή του στιγμιαίου καφέ, ο γνωστός σε όλους μας φραπέ, δημιουργήθηκε στη χώρα μας. Tο 1957 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ένας εργαζόμενος, ο Δημήτρης Βακόνδιος, έκανε τη μεγάλη «ανακάλυψη»: ανακάτεψε στο σέικερ στιγμιαίο καφέ με κρύο νερό.
Αυτή ήταν και η στιγμή της γέννησης της ιδέας του frappe, που στα γαλλικά σημαίνει χτυπημένος. Από τότε, το παγωμένο ρόφημα στιγμιαίου καφέ διαδόθηκε σε όλον τον κόσμο και ταυτίστηκε με την ελληνική κουλτούρα.
Ενώ οι περισσότεροι και κυρίως οι νέοι τον προτιμούν για την απόλαυση και τη δροσιστική αίσθηση, λίγοι γνωρίζουν πως ο φραπέ ανήκει στην κατηγορία του στιγμιαίου καφέ και είναι αντίστοιχα πλούσιος σε αντιοξειδωτικά συστατικά.
Τα αντιοξειδωτικά στοιχεία τόσο του ζεστού όσο και του κρύου στιγμιαίου καφέ είναι οι γνωστές σε όλους μας πολυφαινόλες, και συγκεκριμένα είναι πλούσιος σε χλωρογενικό, καφεϊκό, φερουλικό και p-κουμαρικό οξύ, καθώς και σε μελανοϊδίνες. Στο σύνολό τους τα αντιοξειδωτικά μάχονται κατά της φθοράς που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό μας.
Παράλληλα, ο φραπέ, όπως και τα υπόλοιπα είδη καφέ, συμβάλλουν στην τόνωση του οργανισμού λόγω της καφεΐνης που περιέχει. Συγκεκριμένα, η καφεΐνη δρα στον οργανισμό αυξάνοντας την προσοχή και τη συγκέντρωση και μειώνοντας την πνευματική κόπωση.
Πάντως θεωρείται ένας από τους πιο δυνατούς καφέδες και πολλοί άνθρωποι έχουν δηλώσει ότι τους προκάλεσε ταχυκαρδία η κατανάλωσή του. Γι αυτό καλό θα ήταν η κατανάλωσή του να γίνεται με μέτρο.
