Από τους πανάρχαιους χρόνους αποδίδονταν στους αριθμούς μια μυστηριακή και συμβολική σημασία.
Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει τη δική του ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια ο αριθμός Δώδεκα (12) συναντάται μοιάζει καθοριστικός στο πέρασμα των αιώνων.
Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους Αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου , τους Πλανήτες με τα Αστέρια , τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσαν μια μορφή μαντείας.
Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα , που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.
Η δωδεκάδα , ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνεςαποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.
Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς της ουράνιας ζωδιακής ζώνης.
Πρώτοι οι Σουμέριοι ιερείς-αστρονόμοι διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού , μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού. Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών , ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 ώρες (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν επί της κεφαλής τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν επί της κεφαλής τους ένα αστέρι.
Ο ζωδιακός κύκλος αποτελείται από 12 ζώδια και στην Κίνα αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί επίδραση για ένα χρόνο.
Υδροχόος = Τίγρης
Ιχθύες = Λαγός
Κριός = Δράκοντας
Δίδυμοι = Ίππος
Καρκίνος = Πρόβατο
Λέων = Πίθηκος
Παρθένος = Κόκορας
Ζυγός = Σκύλος
Σκορπιός = Αγριόχοιρος
Τοξότης = Αρουραίος
Αιγόκερως = Βόδι
Αλλά και οι 12 πρώτες ημέρες του έτους ήταν πολύ σπουδαίες από θρησκευτική άποψη, διότι ήταν αφιερωμένες σε ειδικές ιεροτελεστίες. Μ’ αυτές τις 12 ημέρες συνδέθηκε η γιορτή της μεγάλης νύχτας όταν οι Κινέζοι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν τη φαινομενική κίνηση του Ήλιου και τη δίοδό του από τα ηλιοστάσια.
Επίσης οι Κινέζοι πιστεύουν ότι υγεία εκφράζεται με το «τσι» , τη ζωτική ενέργεια που κυκλοφορεί μέσα στο σώμα με μια σειρά από μεσημβρινούς ,αόρατα κανάλια που κυλούν κάτω από το δέρμα μας. Υπάρχουν 12 κύρια ζεύγη μεσημβρινών για κάθε πλευρά του σώματος. Σ’ αυτά τα 12 κύρια ζεύγη βασίζεται και ο βελονισμός.
Στην Εβραϊκή παράδοση και πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το ιερό βιβλίο Ταλμούδ οι πρώτοι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ημερολόγιο με δώδεκα σεληνιακούς μήνες κι όπως επίσης και ο συμβολισμός των 12 Φυλών του Ισραήλ που είναι καθαρά Ζωδιακός.
Η παράδοση επίσης αναφέρει ότι η βασίλισσα του Σαββά επιστρέφοντας από την Ιερουσαλήμ στην πατρίδα της συνοδευόταν από 12.000 Εβραίους, από τις 12 Φυλές του Ισραήλ με 12 κριτές επικεφαλής.
Μετά τον Πυθαγόρα, ο Φίλωνας ο Ιουδαίος , θεωρούσε τον αριθμό 12 σαν πολύ ιερό. «Το δωδεκάεδρο είναι ένας ΤΕΛΕΙΟΣ αριθμός». Αυτός βρίσκεται και στα σημεία του Ζωδιακού, προσθέτει ο Φίλωνας, που ο ήλιος επισκέπτεται σε δώδεκα μήνες και προς τιμήν αυτού του ψηφίου ο Μωυσής διαίρεσε το έθνος του σε δώδεκα φυλές, εγκαθίδρυσε τους δώδεκα άρτους της προθέσεως και τοποθέτησε δώδεκα πολύτιμους λίθους γύρω στο εφόδ των ποντίφικων.
Δώδεκα ήταν οι πολύτιμοι λίθοι στο περιστήθιο του Αρχιερέα με τα εξής ονόματα:
Σάρδιος, Τοπάζιο, Σμάραγδος, Άνθραξ, Σάπφειρος, Αδάμας, Λιγύριο, Αχάτης, Αμέθυστος, Βηρύλλιο, Όνυξ, Ίασπις (Εξ. ΚΗ΄)
Δωδεκακώδων ονομαζόταν ο χιτώνας του μεγάλου αρχιερέα , δώδεκα ήταν οι υπουργοί και δώδεκα οι οικονόμοι του Σολομώντα. Επίσης σε δωδεκάδες χωρίζονταν τα ιερά σκεύη στον ναό του: «Τρυβλία αργυρά δώδεκα, φιάλαι αργυραί δώδεκα, θυϊσκαι χρυσαί δώδεκα».
Δώδεκα ήταν και οι μικροί προφήτες: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας και δωδεκαπρόφητο καλείται περιληπτικά το σύνολο των βιβλίων τους.
Επίσης οι Καββαλιστές δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις δώδεκα μεταθέσεις του Τετραγράμματου, (το απρόφερτο όνομα του Ιεχωβά): IHVH, VHIH, HIHV, HVHI, IHHV, IVHH, HVIH, VIHH,HHVI, HHIV, HIVH, VHHI.
Ακόμη σύμφωνα με αποκρυφιστικά βιβλία οι δώδεκα μήνες έχουν έναν προστάτη άγγελο, καθώς και οι δώδεκα ώρες της ημέρας και οι δώδεκα ώρες της νύχτας εκτός από τον αγαθό άγγελο κυριαρχεί και ένας υπηρέτης δαίμονας πονηρός.
Η Ελληνική Μυθολογία είναι πλούσια στην σχέση του αριθμού δώδεκα και των συνδέσεών του:
Οι Ολύμπιοι Θεοί ήταν δώδεκα και παρακάτω βλέπουμε μια σχέση του δωδεκάθεου μεταξύ Πουλιών , Ζώων και Ανθέων
Οι Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν 12 , τέκνα του Ουρανού και της Γαίας. Έξι άρρενες: Ωκεανός, Κάος, Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος και έξι θήλεις: Θυία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Τηθύς, Φοίβη.
Την επόμενη σχέση τη βρίσκουμε στους 12 άθλους του Ηρακλή που όπως φαίνεται είναι εμβλήματα του ήλιου στο πέρασμά του από τα 12 ζώδια.
Δώδεκα ήταν και οι γιοι του Ιπποκόοντα, του σφετεριστή του βασιλικού θρόνου της Σπάρτης.
Η Λητώ σε 12 ημέρες έφτασε στη Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.
Ο Αχιλλέας 12 Τρώες θυσίασε προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου.
Τη δωδέκατη ημέρα της επιστροφής του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, γιο του Πριάμου, στα χέρια του Αχιλλέα, που ήταν γραφτό να τον στείλει στον Άδη.
Με 12 καράβια πήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας. Επίσης δώδεκα ζωδιακές περιπέτειες πρέπει να ξεπεράσει και ο Οδυσσέας προτού φθάσει στην Ιθάκη.
Δώδεκα ήταν οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων.
Φθάνοντας στην Ιθάκη αφού πέρασε τις 12 δοκιμασίες έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες στο παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου όπου ετοιμάζονται 12 πελέκυς στην σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος απ’ την οπή και των 12 πελέκων που ήταν στημένοι στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.
Στο περίφημο ορθογώνιο τρίγωνο του Πυθαγόρα με κάθετες πλευρές 3 , 4 και υποτείνουσα 5 , το άθροισμα όλων των πλευρών δίνει τον ιερό αριθμό δώδεκα.
Δώδεκα ήταν κατά τους Αλεξανδρινούς συγγραφείς οι Ώρες (εποχές) του έτους, θυγατέρες του Χρόνου και της Γαίας.
Στους Ρωμαίους δώδεκα θεοί αποτελούσαν το δωδεκάθεό τους και Δωδεκάδελτος ονομαζόταν η αρχαία κωδικοποίηση του ρωμαϊκού δικαίου γραμμένη σε 12 χάλκινες πινακίδες (Leges duodecim tabularum).
(Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πιο μπροστά δωδεκάθεο είχαν οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Χαλδαίοι, οι Ελαμίτες, οι Χιττίτες, οι Ετρούσκοι)
Ο Ιανός είναι ο θεός των 12 μηνών και απεικονίζεται με 12 βωμούς κάτω από τα πόδια του.
Δώδεκα ήταν και οι Αρουραίοι αδελφοί (Frates Arvales), γιοι της θεάς Άκκας Λαρεντίας και 12 ιερείς αποτελούσαν τον σύλλογο των Αρουραίων αδελφών που ιδρύθηκε προς τιμήν τους.
Επίσης 12 ραβδούχοι προπορεύονταν του Υπάτου.
Δώδεκα ήταν οι προφητικές λόγχες (Hastae martiae) που φυλάσσονταν σε μια αίθουσα στη Ρετζία , το μυθικό ανάκτορο του Νουμά στους πρόποδες του Παλατινού λόφου.
Δώδεκα ήταν οι ιερές προφητικές ασπίδες που τις φύλαγαν οι Σάλιοι , οι ιερείς του θεού Άρη στην Curiam Saliorum , στην κορυφή του Παλατίνου λόφου της Ρώμης και δώδεκα ήταν οι flamines minores , οι δευτερεύοντες ιερείς των θεών.
Περνώντας μετά στο Χριστιανισμό βλέπουμε ότι 12 ήταν και οι μαθητές του Χριστού: Σίμων ο Πέτρος, Ανδρέας, Ιάκωβος και Ιωάννης γιοι του Ζεβεδαίου, Φίλιππος, Βαρθολομαίος, Θωμάς, Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Ιούδας ο ονομαζόμενος Λεβαίος και Θαδδαίος , Σίμων ο Χαναναίος και Ιούδας ο Ισκαριώτης.
Υπάρχουν 12 καταγραμμένες εμφανίσεις του Χριστού μετά τον θάνατό του: Στη Μαρία τη Μαγδαληνή , στις γυναίκες της Γαλιλαίας , σε δύο μαθητές , στον Πέτρο , στους δέκα Αποστόλους, σε έντεκα Αποστόλους , σε επτά Αποστόλους , και άλλους ψαράδες , σε 500 αδελφούς ταυτόχρονα, στον Ιάκωβο το νεώτερο, στο Στέφανο τη στιγμή του μαρτυρίου του , στον Παύλο τη στιγμή της μεταστροφής του και στον Απόστολο Ιωάννη.
Επίσης 12 δώδεκα είναι οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζουν οι ιερείς στον Εσπερινό την Μεγάλη Πέμπτη γνωστές ως 12 Ευαγγέλια.
Δωδεκαήμερο αναφέρεται η εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων .
Δώδεκα είναι τα άρθρα του Συμβόλου της πίστεως.
Δώδεκα άρτοι της προθέσεως , βωμοί εκ 12 λίθων , 12 πύλες της ουράνιας Ιερουσαλήμ, 12 κόφινοι πλήρεις περισσευμάτων από τη διατροφή των 5.000 , και 12Χ12.000 = 144.000 οι «σεσωμένοι» στην Αποκάλυψη.
Κάτι ανάλογο φαίνεται και στη σχέση που υπάρχει στο μύθο του Αρθούρου ( ο βασιλιάς Άρκτος ) με τους 12 ιππότες της στρογγυλής τραπέζης.
Ο Αρθούρος συγκέντρωσε γύρω του τους πιο εκλεκτούς Ιππότες, δηλαδή συγκέντρωσε τις δυνάμεις και τις ικανότητες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και που μέχρι τότε φθείρονταν σε άσκοπες διαμάχες. Έτσι δημιουργήθηκε η Στρογγυλή Τράπεζα. Αυτός ο κύκλος των 12 συνδέεται με τα 12 ζώδια και αντιστοιχεί στην προσωπικότητα. Γύρω της συγκεντρώνονται οι 12 πιο εκλεκτές όψεις της προσωπικότητας. Και οι Ιππότες είναι οι 12 τύποι της προσωπικότητας που αναπτύσσονται σύμφωνα με τις εμπειρίες που προσφέρει η γέννηση κάτω από κάποιο ζώδιο.
Επηρεασμένοι σε αρκετά σημεία από το Χριστιανισμό οι Μουσουλμάνοι και ειδικότερα οι Σιίτες πιστεύουν επιπλέον (κι αυτή είναι η διαφορά τους με τους Σουνίτες )
α) Στους 12 δώδεκα Ιμάμηδες και β) Στη δικαιοσύνη και την ειρήνη που θα έλθει στον κόσμο από τον δωδέκατο Ιμάμη (ενώ τον Ιησού Χριστό [Ισά] τον θεωρούν ως προφήτη , πρόδρομο του Μωάμεθ , ο οποίος θεωρείται ο τελευταίος προφήτης του Θεού). Μετά το θάνατο του προφήτη η καθοδήγηση των Μουσουλμάνων γίνεται με τους δώδεκα Ιμάμηδες, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα έλθει ξανά , φέρνοντας ειρήνη και δικαιοσύνη στον κόσμο.
Τον αριθμό 12 τον συναντούμε και στα χαρτοπαίγνια και κυρίως σε μια συνηθισμένη τράπουλα όπου βλέπουμε ότι υπάρχουν 12 φιγούρες.
Αλλά και μέσα στο Ταρό όπου υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές μεταξύ τους βλέπουμε τον αριθμό 12 μαζί με τους υπόλοιπους να εκφράζουν μια «μαγική σκέψη», η οποία είναι μακριά από την αυστηρή λογική ή την καθαρά επιστημονική σκέψη. Είναι μια γνώση αρκάνα (μυστικής κλείδας) που λειτουργεί με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από την αιτιοκρατική λογική. Εδώ θα κάνουμε μια μικρή ανάλυση του 12 που είναι ένα από τα 22 Μεγάλα Αρκάνα στο γνωστό Ταρό της Μασσαλίας.
Το Μεγάλο Αρκάνα , αριθμός 12: Ο Κρεμασμένος. Αυτό το Αρκάνο συνδέεται με τους θυσιασμένους θεούς όπως ο Οντίν (είχε 12 ονόματα, δηλαδή προσωποποιημένες ιδιότητες) , ο Όσιρις και ο Χριστός. Είναι ένα σύμβολο σωτηρίας και απολύτρωσης. Είναι ένα χαρτί εξιλέωσης είτε αναγκαστικής είτε κατόπιν επιλογής , παραίτησης , αποπληρωμής χρεών και λησμονιάς του εαυτού μας.
Στην ψυχική Αλχημεία θεωρείται ότι η κάθαρση του «Εγώ» επιτυγχανόταν μέσω 12 φάσεων : Πύρωση, Συμπύκνωση, Στερέωση, Διάλυση, Πέψη, Απόσταξη, Εξάχνωση, Διαχώριση, Αποτέφρωση, Σήψη, Πολλαπλασιασμός και Προβολή.
Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα , που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.
Η δωδεκάδα , ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνεςαποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης.
Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς της ουράνιας ζωδιακής ζώνης.
Πρώτοι οι Σουμέριοι ιερείς-αστρονόμοι διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού , μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού. Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών , ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 ώρες (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν επί της κεφαλής τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν επί της κεφαλής τους ένα αστέρι.
Ο ζωδιακός κύκλος αποτελείται από 12 ζώδια και στην Κίνα αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί επίδραση για ένα χρόνο.
Υδροχόος = Τίγρης
Ιχθύες = Λαγός
Κριός = Δράκοντας
Δίδυμοι = Ίππος
Καρκίνος = Πρόβατο
Λέων = Πίθηκος
Παρθένος = Κόκορας
Ζυγός = Σκύλος
Σκορπιός = Αγριόχοιρος
Τοξότης = Αρουραίος
Αιγόκερως = Βόδι
Αλλά και οι 12 πρώτες ημέρες του έτους ήταν πολύ σπουδαίες από θρησκευτική άποψη, διότι ήταν αφιερωμένες σε ειδικές ιεροτελεστίες. Μ’ αυτές τις 12 ημέρες συνδέθηκε η γιορτή της μεγάλης νύχτας όταν οι Κινέζοι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν τη φαινομενική κίνηση του Ήλιου και τη δίοδό του από τα ηλιοστάσια.
Επίσης οι Κινέζοι πιστεύουν ότι υγεία εκφράζεται με το «τσι» , τη ζωτική ενέργεια που κυκλοφορεί μέσα στο σώμα με μια σειρά από μεσημβρινούς ,αόρατα κανάλια που κυλούν κάτω από το δέρμα μας. Υπάρχουν 12 κύρια ζεύγη μεσημβρινών για κάθε πλευρά του σώματος. Σ’ αυτά τα 12 κύρια ζεύγη βασίζεται και ο βελονισμός.
Στην Εβραϊκή παράδοση και πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το ιερό βιβλίο Ταλμούδ οι πρώτοι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ημερολόγιο με δώδεκα σεληνιακούς μήνες κι όπως επίσης και ο συμβολισμός των 12 Φυλών του Ισραήλ που είναι καθαρά Ζωδιακός.
Η παράδοση επίσης αναφέρει ότι η βασίλισσα του Σαββά επιστρέφοντας από την Ιερουσαλήμ στην πατρίδα της συνοδευόταν από 12.000 Εβραίους, από τις 12 Φυλές του Ισραήλ με 12 κριτές επικεφαλής.
Μετά τον Πυθαγόρα, ο Φίλωνας ο Ιουδαίος , θεωρούσε τον αριθμό 12 σαν πολύ ιερό. «Το δωδεκάεδρο είναι ένας ΤΕΛΕΙΟΣ αριθμός». Αυτός βρίσκεται και στα σημεία του Ζωδιακού, προσθέτει ο Φίλωνας, που ο ήλιος επισκέπτεται σε δώδεκα μήνες και προς τιμήν αυτού του ψηφίου ο Μωυσής διαίρεσε το έθνος του σε δώδεκα φυλές, εγκαθίδρυσε τους δώδεκα άρτους της προθέσεως και τοποθέτησε δώδεκα πολύτιμους λίθους γύρω στο εφόδ των ποντίφικων.
Δώδεκα ήταν οι πολύτιμοι λίθοι στο περιστήθιο του Αρχιερέα με τα εξής ονόματα:
Σάρδιος, Τοπάζιο, Σμάραγδος, Άνθραξ, Σάπφειρος, Αδάμας, Λιγύριο, Αχάτης, Αμέθυστος, Βηρύλλιο, Όνυξ, Ίασπις (Εξ. ΚΗ΄)
Δωδεκακώδων ονομαζόταν ο χιτώνας του μεγάλου αρχιερέα , δώδεκα ήταν οι υπουργοί και δώδεκα οι οικονόμοι του Σολομώντα. Επίσης σε δωδεκάδες χωρίζονταν τα ιερά σκεύη στον ναό του: «Τρυβλία αργυρά δώδεκα, φιάλαι αργυραί δώδεκα, θυϊσκαι χρυσαί δώδεκα».
Δώδεκα ήταν και οι μικροί προφήτες: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας και δωδεκαπρόφητο καλείται περιληπτικά το σύνολο των βιβλίων τους.
Επίσης οι Καββαλιστές δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις δώδεκα μεταθέσεις του Τετραγράμματου, (το απρόφερτο όνομα του Ιεχωβά): IHVH, VHIH, HIHV, HVHI, IHHV, IVHH, HVIH, VIHH,HHVI, HHIV, HIVH, VHHI.
Ακόμη σύμφωνα με αποκρυφιστικά βιβλία οι δώδεκα μήνες έχουν έναν προστάτη άγγελο, καθώς και οι δώδεκα ώρες της ημέρας και οι δώδεκα ώρες της νύχτας εκτός από τον αγαθό άγγελο κυριαρχεί και ένας υπηρέτης δαίμονας πονηρός.
Η Ελληνική Μυθολογία είναι πλούσια στην σχέση του αριθμού δώδεκα και των συνδέσεών του:
Οι Ολύμπιοι Θεοί ήταν δώδεκα και παρακάτω βλέπουμε μια σχέση του δωδεκάθεου μεταξύ Πουλιών , Ζώων και Ανθέων
Οι Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν 12 , τέκνα του Ουρανού και της Γαίας. Έξι άρρενες: Ωκεανός, Κάος, Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος και έξι θήλεις: Θυία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Τηθύς, Φοίβη.
Την επόμενη σχέση τη βρίσκουμε στους 12 άθλους του Ηρακλή που όπως φαίνεται είναι εμβλήματα του ήλιου στο πέρασμά του από τα 12 ζώδια.
Δώδεκα ήταν και οι γιοι του Ιπποκόοντα, του σφετεριστή του βασιλικού θρόνου της Σπάρτης.
Η Λητώ σε 12 ημέρες έφτασε στη Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.
Ο Αχιλλέας 12 Τρώες θυσίασε προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου.
Τη δωδέκατη ημέρα της επιστροφής του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, γιο του Πριάμου, στα χέρια του Αχιλλέα, που ήταν γραφτό να τον στείλει στον Άδη.
Με 12 καράβια πήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας. Επίσης δώδεκα ζωδιακές περιπέτειες πρέπει να ξεπεράσει και ο Οδυσσέας προτού φθάσει στην Ιθάκη.
Δώδεκα ήταν οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων.
Φθάνοντας στην Ιθάκη αφού πέρασε τις 12 δοκιμασίες έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες στο παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου όπου ετοιμάζονται 12 πελέκυς στην σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος απ’ την οπή και των 12 πελέκων που ήταν στημένοι στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.
Στο περίφημο ορθογώνιο τρίγωνο του Πυθαγόρα με κάθετες πλευρές 3 , 4 και υποτείνουσα 5 , το άθροισμα όλων των πλευρών δίνει τον ιερό αριθμό δώδεκα.
Δώδεκα ήταν κατά τους Αλεξανδρινούς συγγραφείς οι Ώρες (εποχές) του έτους, θυγατέρες του Χρόνου και της Γαίας.
Στους Ρωμαίους δώδεκα θεοί αποτελούσαν το δωδεκάθεό τους και Δωδεκάδελτος ονομαζόταν η αρχαία κωδικοποίηση του ρωμαϊκού δικαίου γραμμένη σε 12 χάλκινες πινακίδες (Leges duodecim tabularum).
(Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πιο μπροστά δωδεκάθεο είχαν οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Χαλδαίοι, οι Ελαμίτες, οι Χιττίτες, οι Ετρούσκοι)
Ο Ιανός είναι ο θεός των 12 μηνών και απεικονίζεται με 12 βωμούς κάτω από τα πόδια του.
Δώδεκα ήταν και οι Αρουραίοι αδελφοί (Frates Arvales), γιοι της θεάς Άκκας Λαρεντίας και 12 ιερείς αποτελούσαν τον σύλλογο των Αρουραίων αδελφών που ιδρύθηκε προς τιμήν τους.
Επίσης 12 ραβδούχοι προπορεύονταν του Υπάτου.
Δώδεκα ήταν οι προφητικές λόγχες (Hastae martiae) που φυλάσσονταν σε μια αίθουσα στη Ρετζία , το μυθικό ανάκτορο του Νουμά στους πρόποδες του Παλατινού λόφου.
Δώδεκα ήταν οι ιερές προφητικές ασπίδες που τις φύλαγαν οι Σάλιοι , οι ιερείς του θεού Άρη στην Curiam Saliorum , στην κορυφή του Παλατίνου λόφου της Ρώμης και δώδεκα ήταν οι flamines minores , οι δευτερεύοντες ιερείς των θεών.
Περνώντας μετά στο Χριστιανισμό βλέπουμε ότι 12 ήταν και οι μαθητές του Χριστού: Σίμων ο Πέτρος, Ανδρέας, Ιάκωβος και Ιωάννης γιοι του Ζεβεδαίου, Φίλιππος, Βαρθολομαίος, Θωμάς, Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Ιούδας ο ονομαζόμενος Λεβαίος και Θαδδαίος , Σίμων ο Χαναναίος και Ιούδας ο Ισκαριώτης.
Υπάρχουν 12 καταγραμμένες εμφανίσεις του Χριστού μετά τον θάνατό του: Στη Μαρία τη Μαγδαληνή , στις γυναίκες της Γαλιλαίας , σε δύο μαθητές , στον Πέτρο , στους δέκα Αποστόλους, σε έντεκα Αποστόλους , σε επτά Αποστόλους , και άλλους ψαράδες , σε 500 αδελφούς ταυτόχρονα, στον Ιάκωβο το νεώτερο, στο Στέφανο τη στιγμή του μαρτυρίου του , στον Παύλο τη στιγμή της μεταστροφής του και στον Απόστολο Ιωάννη.
Επίσης 12 δώδεκα είναι οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζουν οι ιερείς στον Εσπερινό την Μεγάλη Πέμπτη γνωστές ως 12 Ευαγγέλια.
Δωδεκαήμερο αναφέρεται η εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων .
Δώδεκα είναι τα άρθρα του Συμβόλου της πίστεως.
Δώδεκα άρτοι της προθέσεως , βωμοί εκ 12 λίθων , 12 πύλες της ουράνιας Ιερουσαλήμ, 12 κόφινοι πλήρεις περισσευμάτων από τη διατροφή των 5.000 , και 12Χ12.000 = 144.000 οι «σεσωμένοι» στην Αποκάλυψη.
Κάτι ανάλογο φαίνεται και στη σχέση που υπάρχει στο μύθο του Αρθούρου ( ο βασιλιάς Άρκτος ) με τους 12 ιππότες της στρογγυλής τραπέζης.
Ο Αρθούρος συγκέντρωσε γύρω του τους πιο εκλεκτούς Ιππότες, δηλαδή συγκέντρωσε τις δυνάμεις και τις ικανότητες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και που μέχρι τότε φθείρονταν σε άσκοπες διαμάχες. Έτσι δημιουργήθηκε η Στρογγυλή Τράπεζα. Αυτός ο κύκλος των 12 συνδέεται με τα 12 ζώδια και αντιστοιχεί στην προσωπικότητα. Γύρω της συγκεντρώνονται οι 12 πιο εκλεκτές όψεις της προσωπικότητας. Και οι Ιππότες είναι οι 12 τύποι της προσωπικότητας που αναπτύσσονται σύμφωνα με τις εμπειρίες που προσφέρει η γέννηση κάτω από κάποιο ζώδιο.
Επηρεασμένοι σε αρκετά σημεία από το Χριστιανισμό οι Μουσουλμάνοι και ειδικότερα οι Σιίτες πιστεύουν επιπλέον (κι αυτή είναι η διαφορά τους με τους Σουνίτες )
α) Στους 12 δώδεκα Ιμάμηδες και β) Στη δικαιοσύνη και την ειρήνη που θα έλθει στον κόσμο από τον δωδέκατο Ιμάμη (ενώ τον Ιησού Χριστό [Ισά] τον θεωρούν ως προφήτη , πρόδρομο του Μωάμεθ , ο οποίος θεωρείται ο τελευταίος προφήτης του Θεού). Μετά το θάνατο του προφήτη η καθοδήγηση των Μουσουλμάνων γίνεται με τους δώδεκα Ιμάμηδες, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα έλθει ξανά , φέρνοντας ειρήνη και δικαιοσύνη στον κόσμο.
Τον αριθμό 12 τον συναντούμε και στα χαρτοπαίγνια και κυρίως σε μια συνηθισμένη τράπουλα όπου βλέπουμε ότι υπάρχουν 12 φιγούρες.
Αλλά και μέσα στο Ταρό όπου υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές μεταξύ τους βλέπουμε τον αριθμό 12 μαζί με τους υπόλοιπους να εκφράζουν μια «μαγική σκέψη», η οποία είναι μακριά από την αυστηρή λογική ή την καθαρά επιστημονική σκέψη. Είναι μια γνώση αρκάνα (μυστικής κλείδας) που λειτουργεί με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από την αιτιοκρατική λογική. Εδώ θα κάνουμε μια μικρή ανάλυση του 12 που είναι ένα από τα 22 Μεγάλα Αρκάνα στο γνωστό Ταρό της Μασσαλίας.
Το Μεγάλο Αρκάνα , αριθμός 12: Ο Κρεμασμένος. Αυτό το Αρκάνο συνδέεται με τους θυσιασμένους θεούς όπως ο Οντίν (είχε 12 ονόματα, δηλαδή προσωποποιημένες ιδιότητες) , ο Όσιρις και ο Χριστός. Είναι ένα σύμβολο σωτηρίας και απολύτρωσης. Είναι ένα χαρτί εξιλέωσης είτε αναγκαστικής είτε κατόπιν επιλογής , παραίτησης , αποπληρωμής χρεών και λησμονιάς του εαυτού μας.
Στην ψυχική Αλχημεία θεωρείται ότι η κάθαρση του «Εγώ» επιτυγχανόταν μέσω 12 φάσεων : Πύρωση, Συμπύκνωση, Στερέωση, Διάλυση, Πέψη, Απόσταξη, Εξάχνωση, Διαχώριση, Αποτέφρωση, Σήψη, Πολλαπλασιασμός και Προβολή.
esoterica.gr
