Δύο φορές έχει «χτυπήσει» ο θάνατος την οικογένεια της Αγγελικής Νικολούλη, ζώντας τη μεγαλύτερα τραγωδία.
Όπως αποκάλυψε η ίδια η δημοσιογράφος, έχασε τα δύο ανίψια της, βυθίζοντας τους σε βαρύ πένθος. «Την πρώτη φορά χάθηκε ο 10χρονος γιος του αδελφού μου και τη δεύτερη φορά ο 22χρονος μονάκριβος γιος της αδελφής μου. Και στις δυο περιπτώσεις επρόκειτο για τραγωδία και ένιωσα την ανάγκη να στηρίξω τους δικούς μου ανθρώπους. Έκανα εκπομπή και μετά, ξενυχτισμένη και άυπνη, έφευγα για τη Θεσσαλονίκη για να πάω στο νεκροτομείο», εξομολογήθηκε η Νικολούλη στο Πρώτο Θέμα. Η Νικολούλη αναφέρθηκε και στη χαρακτηριστική της προφορά. «Δεν θέλησα ποτέ να κάνω ορθοφωνία γιατί πίστευα ότι και αυτό αποτελεί σήμα κατατεθέν μου. Ποτέ δεν πούλησα άλλωστε ότι είμαι γηγενής Αθηναία». Η πετυχημένη δημοσιογράφος αποκάλυψε και πώς βγήκε το παρατσούκλι «σιδηρά κυρία» που τη συνοδεύει. «Όταν πρωτοβγήκα στην τηλεόραση φορούσα σιδεράκια. Θυμάμαι τον Αλαφούζο, έκπληκτο να ρωτάει: “Μα είναι δυνατόν να βγει έτσι στην τηλεόραση;”. Από τα σιδεράκια αυτά προέκυψε και το παρατσούκλι “σιδηρά κυρία ”».
Όπως αποκάλυψε η ίδια η δημοσιογράφος, έχασε τα δύο ανίψια της, βυθίζοντας τους σε βαρύ πένθος. «Την πρώτη φορά χάθηκε ο 10χρονος γιος του αδελφού μου και τη δεύτερη φορά ο 22χρονος μονάκριβος γιος της αδελφής μου. Και στις δυο περιπτώσεις επρόκειτο για τραγωδία και ένιωσα την ανάγκη να στηρίξω τους δικούς μου ανθρώπους. Έκανα εκπομπή και μετά, ξενυχτισμένη και άυπνη, έφευγα για τη Θεσσαλονίκη για να πάω στο νεκροτομείο», εξομολογήθηκε η Νικολούλη στο Πρώτο Θέμα. Η Νικολούλη αναφέρθηκε και στη χαρακτηριστική της προφορά. «Δεν θέλησα ποτέ να κάνω ορθοφωνία γιατί πίστευα ότι και αυτό αποτελεί σήμα κατατεθέν μου. Ποτέ δεν πούλησα άλλωστε ότι είμαι γηγενής Αθηναία». Η πετυχημένη δημοσιογράφος αποκάλυψε και πώς βγήκε το παρατσούκλι «σιδηρά κυρία» που τη συνοδεύει. «Όταν πρωτοβγήκα στην τηλεόραση φορούσα σιδεράκια. Θυμάμαι τον Αλαφούζο, έκπληκτο να ρωτάει: “Μα είναι δυνατόν να βγει έτσι στην τηλεόραση;”. Από τα σιδεράκια αυτά προέκυψε και το παρατσούκλι “σιδηρά κυρία ”».