ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Γιωρίκας και ο Σαντάμ Χουσεΐν!

Ο Σαντάμ Χουσεΐν καθόταν στο γραφείο του όταν χτύπησε το τηλέφωνο…

- Εμπρός;
- Κύριε Χουσεΐν, εσείς; ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή
με περίεργη προφορά. Εγώ είμαι ο Γιωρίκας και σας παίρνω να σας πω ότι
σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!

- Και πολύ καλά κάνεις που τηλεφώνησες να μου το πεις, απαντά ο Σαντάμ.

Για πες μου, Γιωρίκα, πόσο μεγάλος είναι ο στρατός σου;
- Αυτή τη στιγμή, λέει ο Γιωρίκας καθώς κάνει τη σούμα στο μυαλό του,
εγώ, ο ξάδερφός μου ο Κωστίκας, ο κουμπάρος μου, ο γείτονάς μου ο
Αλεξίκας και η ομάδα του ταβλιού από το καφενείο – οκτώ, συνολικά.
Ο Σαντάμ αναστενάζει.
- Οφείλω, Γιωρίκα, να σου πω ότι έχω ένα εκατομμύριο ετοιμοπόλεμους
άνδρες που με μια κουβέντα μου είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
- Αλήθεια; Θα σας ξαναπάρω, λέει ο Γιωρίκας και κλείνει.
Δεν πέρασαν 24 ώρες και ο Γιωρίκας ξανατηλεφωνά.
- Κύριε Χουσεΐν, λέει, η κήρυξη πολέμου εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα
μαζέψαμε και κάποιον εξοπλισμό…
- Τι εξοπλισμό μαζέψατε, Γιωρίκα; τον ρωτάει ο Σαντάμ.
- Δύο αλωνιστικές, μια μπουλντόζα και το τρακτέρ του μπατζανάκη μου.
Για άλλη μια φορά, ο Σαντάμ δεν αντέχει να μην αναστενάξει.
- Γιωρίκα, θα πρέπει να σου πω ότι έχω 16.000 τανκς, 14.000 τεθωρακισμένα
οχήματα μεταφοράς προσωπικού, και από χτες που μιλήσαμε ο στρατός μου
αυξήθηκε στο 1,5 εκατομμύριο.
- Διάβολε, λέει ο Γιωρίκας, τι να πω τώρα; Θα σας ξαναπάρω.
Και κλείνει το τηλέφωνο αλλά δυο μέρες αργότερα, να τον πάλι.
- Κύριε Χουσεΐν, παραμένει η κήρυξη πολέμου. Αυτή τη φορά
aποκτήσαμε εναέριες δυνάμεις. Έχουμε τώρα και το ψεκαστικό του
κοινοτάρχη, του βάλαμε και καραμπίνες επάνω. Α, ναι, μαζί μας είναι
τώρα και η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.
Εντυπωσιασμένος από την κλιμάκωση, ο Χουσεΐν μένει σκεπτικός για
δευτερόλεπτα, βγάζει άλλον ένα στεναγμό και λέει:
- Γιωρίκα, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω 10.000 βομβαρδιστικά, 20.000
Μιγκ, και οι βάσεις μας προστατεύονται από βλήματα εδάφους-αέρος.
Και κάτι άλλο: από προχθές που μιλήσαμε, ο στρατός μου αυξήθηκε στα δύο
εκατομμύρια.
- Βρε …, βρίζει ο Γιωρίκας. Θα ξαναπάρω, λέει και κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξαναπαίρνει τηλέφωνο.
- Κύριε Χουσεΐν, δυστυχώς πρέπει να σας ανακοινώσω ότι αποσύραμε
την κήρυξη πολέμου.
- Τι λες, Γιωρίκα, πολύ με στεναχωρείς. Γιατί, βρε παιδί μου; Τι
έγινε κι αλλάξατε γνώμη?
- Να σας πω, απαντά ο Γιωρίκας, κάτσαμε και το κουβεντιάσαμε και
είδαμε ότι δεν μπορούμε να θρέψουμε δύο εκατομμύρια αιχμάλωτους.